Oversteek Gambia naar de Kaap Verden

19 november
Een dergelijke eerste nacht op zee is altijd weer lekker, weg uit de hitte van het vaste land.
De koelte van de nacht is heerlijk. Gambia is mooi op zee zijn is mooier.
De dagen vullen zich met slapen en niets doen.
Proberen nog een vis te vangen wat resulteert in het verspelen van de lijn .
Nou dan maar blik voer.

21 november komen we om 15.00 aan in Palmeira op het eiland Sal.
Ankeren op mijn vertrouwde plek waarvan ik weet dat je hier goed en vast ligt.
Voordeel van ergens vaak komen. Anker bier!

Gambia

12 november
We verlaten Jajanbureh om de hele dag te genieten van het het nationaal park. Besteden dan ook de hele dag in dit park. En komen niet verder dan Kauture bij de Red Hill gaan we voor anker.

13 november
Vroeg in de ochtend beklimmen we de Red hill een berg van slechts 50 meter hoog dat wil zeggen boven zee niveau en kijken uit over de Gambia rivier. Varen verder richting de kust we willen voor anker 3 mijl voor Bombale.

14 november
We maken een korte stop in Bombale om de laatste foto's te brengen en 75 school tassen voor de school kinderen uit het dorp. En wordt misschien wel de late keer dat ik Jalo zal zien ze verteld dat ze omwille van de schoolopleiding van haar kinderen het dorp zal verlaten en naar Kombo moet verhuizen waar ze een kamer moet huren. Hoe dat moet weet ze niet, geld heeft ze niet en hier in het dorp wil niemand voor een weduwe zorgen met kinderen. Ja onderhouden wel een beetje ,maar houden van is ver weg. Ik neem met tranen in mijn ogen afscheid. We maken haast. We willen vanavond bij Tendaba zijn, het kamp wat is opgezet door de Zweed Willy , die is 3 jaar geleden gestorven. Ik wil zien wat ervan terecht is gekomen. En dat is meer dan verwacht het wordt geheel door lokale mensen gerund, eten in de avonds Bush Pic en meer lokaal lekkers, in tijden niet zo goed gegeten.

15 november
We verlaten Tentaba voor een lange dag op de motor varen, ankeren uiteindelijk bij James Island waar en vervallen gouvernement huis staat. Hier is ook het dorpje Jufere, bekent door Arther Healy geschreven verhaal Roots. Over de Amerikaanse slavenhandel, de hoofdpersoon en voor, voorvaderen van Arthur, de slaaf Kuntah Kinte zou uit dit dorpje komen Nog steeds een aan te raden goed boek, destijds prachtig als tv serie door de AVRO uitgezonden.

16 november
Nu rap door naar Lamin lodge waar een mooi weerzien volgt met Fams (Famara) waar wij uit 2004 nog prettige herinneringen aan hebben . Dagje beginnen met inkopen doen, we gaan ons voorbereiden op de oversteek nar de Kaap Verden

17 november '12 de hele dag besteden we aan inkopen voor de overtocht en tanken 200 liter water zo die zijn weer vol. In de avond aan boord met Fams nog een gezellige tijd.samen. morgen vroeg op pad.

18 november
Op naar Banjul om de paspoorten te laten stempelen. We willen weg dat blijkt lastiger dan gedacht en hoop gedoe met de haven meester die nog even op de gesloten kantoor zondag even 22 euro per schip wil hebben.Een hoop geschreeuw maar komt uiteindelijk komt het wel weer goed, we kunnen weg en verlaten Gambia, Wanneer zullen wij hier weer zijn?
Misschien al volgend jaar met de ZAT 2013

7 november

Vroeg op voor de laatste 3 mijl naar Bombale.

Wat een goed  weerzien we ankeren op de zelfde plek als in 2004 Dat is het plaatje wat op de site van expeditiezeilen staat.  Daar kunnen we nu dus een nieuwe voor maken.

Net als toen staan nu ook weer de kinderen op de wal ons toe te roepen ,he, toubab toubab

Letterlijk betekend Toubab witte mens en dat zijn we ook..

Het is goed hier weer te zijn. Ik laat je jongens de foto van Jalo zien en vraag, me naar haar toe te brengen. Eerst worden petten van Centraal Beheer uitgedeeld. Die hebben we al een paar jaar liggen en nu we niet meer voor CBA ballonvaren geven we die maar hier weg.

We lopen over het zelfde weggetje naar het dorpje. Toen met een blond meisje van 4 jaar en blanke witte baby van 6 maanden. En mijn vrouw Hanneke. Nu alleen, nou ja met Yorick dan.

We lopen het pleintje op van het deel waar Jalo woont, niets veranderd in 8 jaar ik loop zo naar het juiste hutje. Jalo komt naar buiten, herkenning tranen bij mij en bij haar. We gaan haar hutje binnen. We zitten op het bed en houden handen vast . Via haar neefje die een beetje Engels spreekt wisselen we wetenswaardigheden uit en geven haar de foto’s . Plots zegt Jalo,  baby nadie  channa en ghannek en naar mij wijzend henie. Ik ben sprakeloos en tranen hebben weer de overhand bij mij! Hoe is het mogelijk dat na 8 jaar zij nog de namen kent en er een gezicht bij kan plaatsen.  Wat een impact moet dat geweest zijn destijds, dat wij een onuitwisbare indruk hebben achtergelaten. En hoeveel mensen komen er weer terug, in wat meestal een eenmalige gebeurtenis is in een vertrekkers leven is.  Ze verteld dat ze alle foto’s van destijds nog heeft en ze koestert de herinnering. Zij verteld dat haar man 3 jaar geleden is overleden en nu hier alleen als weduwe woont en moet zorgen voor twee grote en een klein kindje. Een zwaar leven in een islamitisch land waar geen plaats is voor een oude vrouw met kinderen. Ja, men zou haar kunnen trouwen! Maar dat betekend dat de nieuwe man moet zorgen (lees betalen) voor kinderen die niet de zijne zijn. Nu mag je hier volgens de Islam meerder vrouwen hebben, maar dan is meestal toch de keuze voor een jonger maagdelijk exemplaar. Een hard leven, en leven van het mededogen van de families uit het dorp. Daar zit je dan in een veranderde wereld van GSM mast in het dorp, maar nog geen fatsoenlijke pan om in te koken of bord om van eten.  

Ook nu moeten we weer verder, ik heb het moeilijk. 

Wat zou ik kunnen doen om dit leed te verzachten. Maar ik kan niets ander bedenken dan te zeggen dat we op de terugweg weer langs zullen komen, over een kleine week. Zwakte bod, verdorie nog aan toe. Wat zijn wij dan gezegend met ons ons leventje in welstand en gezondheid. En in Nederland maar zeuren dat het zo slecht gaat en we steeds minder kunnen doen. Kom hier eens een tijdje wonen dan weetje wat slechter gaan betekend.

Lichten het anker en varen verder door dit prachtige land.

8 november vroeg op 8 uur weg aankomst Kaunture

In  2004 hadden we al gezien dat de rijstoverslagen de velde  in een deplorabele staat zijn achtergelaten door de Engelsen

9 november nationaal park en aankomst Jajanbureh

10 en 11 novenber Jajanbureh

ZAT 2012 vaart door Nationalepark Gambia, tussen apen, nijlpaarden, krokodillen,vogels in betoverende omgeving.

Twee dagen Gambia rivier

5 november

De zeilen Atlantische Toertocht vertrekt vroeg uit Bintang. Er staat niet veel wind maar wat er staat is wel een beetje mee. We gaan beide genakers klaar maken, een op de hoofdmast van 125m2 aan de bazaan 75m2 totaal 200m2 van blauw genaker geweld. Ook de andere schepen hijsen Spi of Genaker . het komt niet vaak voor dat je kunt zeilen op de Gambia maar vandaag hebben we geluk. We crossen met een lekker gangetje van 6kn door het water.

Dat zeilen houden we 4 uur vol dan is de wind echt weer helemaal op.

We gaan midden op de rivier voor anker Yorick verkent in het donker nog een kreek

6 november

Dag op de motor door sprookjes land Gambia, we varen tot 6 mijl voor bombale. Gaan voor anker bij een vissersdorpje en gaan met drie Dingys eens een flink stuk van de kreken verkennen.  Het is mooi avondlicht dus mooie plaatjes.

Het geheel heeft iets van een Efteling attractie,  Droomvlucht maar dan in het echt.

Morgen heel vroeg op we zijn op 6 mijl van Bombale, we willen daar bijtijds zijn.

Ik een er ook in 2004 twee keer geweest en heb veel foto’s die ik wil afgeven.

Bintang Creek

4 november 2012

Het anker gaat uit de grond en we varen Lamin Creek uit naar Banjul waar we rechts af gaan de rivier op Hier is de rivier voor de komende dagen nog erg breed.  Na een half uur worden we bergroet door de grote zwarte dolfijnen die hier voorkomen.   Ja, ja, T.I.A This Is Afrika..Na en paar uur motoren varen we Bintang kreek in gaan voor het plaatsje Bintang voor anker uiteraard klopt er van de kaart niets en ankeren we ruim op de wal. Althans volgens het navigatie system, we zien toch echt water om ons heen dus zal het wel goed zijn. Deelnemers naar de wal om en te zien of er wat te beleven valt. Wij gaan een kleine kreek invaren met de dingy om te zien hoever we kunnen  komen. Is nog best ver maar uiteindelijk houd het echt op, doodlopend.

We gaan volgas terug en zig, zagen tussen takken en ondiepten door Bintang Creek Racing film later hier.

Bintang voor mij ook een eerste kennismaking, de Lodge is prima met fraai terras op het water eerste een rond slenteren door de omgeven. wij zijn hier niet gekomen voor een kroegen tocht.  Zoals gebruikelijk in Gambia loopt er iemand met je mee die ongevraagd zich als gids aandient, we laten het maar zo. We lopen naar de apen, ja die zijn hier echt verzekerd hij ons  en echte krokodillen in een poel.  We zoeken onder struikjes prikken wat in de modder  maar geen krokodil. het is hier nog zoutwater dus zoetwater krokodillen zijn onwaarschijnlijk. We besluiten volgende keer een opblaaskrokodil voor hem mee te nemen. Plukken nog wat pinda’s en lopen dan maar terug naar de Lodge om op de ZAT deelnemers te wachten, Your so unlucky!! No monkey, no crocks. Normaal zijn er wel 100 verzekerd, hij heeft een ruime fantasie .dat wel. Tijd voor bed  morgenochtend nog even broodjes kopen en dan rap verder de rivier op.

Lamin Lodge

3 november 2012

Wakker worden in een fraaie omgeving, en dat is Lamin.  De Lodge is door brand grotendeels verwoest en een belastingschuld van 2000000 Dalisi betekende het einde van een begrip in de omgeving De aapjes zijn de mangroven ingevlucht bij gebrek aan aandacht en voedsel. Even zo triest voor de locale bevolking van Lamin die een inkomen zagen wegvallen.

Wij gaan met Fabu mee die brengt ons naar Serakunda om locale telefoon kaarten te kopen.

Zodat we kunnen bellen en Interneten. Fabu’s  neef Fams zal ons rijden met zijn grote taxi, Fams kennen we van ons bezoek in 2004. En jongen met de  echte Gambia spirit, wil wel werken maar wel wanneer het hem uitkomt. Wanneer je met die mentaliteit geen problemen  hebt kun je prima uit de voeten in Gambia. Zo ook vandaag, Fams is er niet en de alternatieve taxi is te klein voor 6 man. Niets aan te doen, lopen dus, is maar een half uur naar Lamin en daar een kleine busjes pakken naar de stad. Een klein busje is ook hier een echt klein busje. In Nederland busjes van van max. 9 personen inclusief chauffeur. Hier is dat minmaal 9 personen zonder chauffeur, er passen dus met wat moeite zeker14 man in, inclusief bagage. Feest wordt het wanneer er iemand uit moet, een stoelendans van formaat. Het kantoor van de Telecom provider is snel gevonden. paspoort laten zien, kaartje kopen even naar boven instaleren en klaar, we kunnen bellen en mailen tegen lokaal tarief. In het volgepropte busje weer terug naar Lamin. Wat een verschil met 8 jaar geleden, toen nog een stoffige landweg nu een brede geasfalteerde hoofdweg. Met dank aan Ballast-Nedam. Nog  evenwat groenten kopen onderweg is geen probleem. Gewoon zeggen dat je wil stoppen, uitstappen, spullen kopen instappen en verder rijden, de overige inzittenden wachten gelaten af.

Op de hoek van Lamin stappen we uit en lopen weer het half uurtje terug naar de Lodge.

Fabu wil ons meenemen vanavond naar de plaatselijke kroeg. dat lijkt ons een goed idee. maar niet voor 8h pm eerst bijkomen en de internet kaarten instaleren op de pc . Heerlijk  even contact met het thuisfront. De internetkaart instaleren blijk lastiger dan gedacht , morgen nog maar eens bellen. Ja, dat kan al wel we hebben dus een Gambia telefoon nummer. In het volslagen duister staan we op de steiger van Lamin Lodge. Nog een kleine wandeling van een half uur dan zijn we bij de beloofde locale kroeg om te genieten van een of twee koude bier flesje Jul brew. Veel volk is er niet, het wordt meer een gezellige Zeilen Atlantische Toertocht deelnemers avondje. Als afsluiting nog een wandeling door het duister terug naar de lodge,  het lijkt wel een dropping. Jammer dat er geen bitterballen of kaasplankje te krijgen waren. Niet getreurd in Jajang Bureh staat een heuse Hollandse vettebekken avond gepland op het achterdek van de Pooh. Patat met mayonaise, speciaal of satésaus en ander vette dingen. Voor het zover is moeten we morgen eerst nog wat mijltjes de rivier opvaren. Vroeg op……!

Aankomst Banjul Gambia

 2 November

In de loop van de ochtend zeilen we de Gambia rivier op vanuit zee en laten het anker vallen om 9.30 vallen voor Half Die. Een naam die de wijk in Banjul te danken heeft aan een cholera uitbraak waarbij de helft van de bevolking omkwam. Alle schepen van de Zeilen Atlantische Toertocht zijn gelijk aangekomen. Dat is handig, kunnen  we met een dingy  naar de wal en kan Yorck op de schepen letten. Ik weet waar alle kantoren zijn gevestigd, het is immers niet de eerste keer dat ik hier in Gambia ben. Het eerste wat we moeten hebben is geld, de bank is in het centrum. Deelnemers sloffen over stoffige weggetjes in de al opgelopen hitte naar toe. Nu we geld hebben kunnen we naar Imigration. Aardig jonge jongens geen problemen en we krijgen voor een maand een toeristen stempel, kosten 500 dalasi. Nu komt het meest tijdrovende deel naar de douane   Ja, is gebouwtje in grote loods hiernaast “see yourself” Ja, dat gaat wel lukken. In een stoffig bedompt kantoortje in de grote lege loods treffen we de man en vrouw van de douane in een  smoezelig uniform aan, begroeting is allervriendelijkst. Maar veel activiteit gaat er niet vanuit. Ongeïnteresseerd zit de man wat aan zijn mobieltje te prutsen, we hebben zeker niet nog een nieuwe  mobiel voor hem aan boord liggen. Uh nee, dat dachten we niet. We missen foto kopieën en worden heen gestuur.d om die te maken. Een hulpje van de man loopt met ons mee. Nu komen we in het douane kantoor waar het altijd al was. We worden in de wacht gezet ik vraag nog maar eens wat we hier nu precies komen doen, een fotokopieer machine kan ik hier niet vinden. No, speak with Boss yes!, goed gaan we doen. Heeft u twee kopijen van paspoort en scheepspapieren? Ja vrind luister, die kwamen we hier toch maken? We gaan weer het dorp in slenterend achter het hulpje aan die ons brengt bij het kopieercentrum. Pech, nie stroom ni nu. Volgende dan maar, op en kleine 10 minuten lopen. Dat lijkt niets maar in deze bloed hitte is dat niet grappig. De weg staat onder water, we springen van steen naar steen om droge voeten houden. we vinden en winkel met werkend apparaat en werkende koeler, doet u maar 6 kopieën en een cola graag. Gewapend met de vereiste kopieën komen we in het kantoortje aan  Yes sorry sir, Boss is to Pray now, wacht u rustig af.  De boss zal terug zijn om 14.00 uur misschien een beetje later? Dat valt mee, dat is over een goede anderhalf uur. We wachten het gelaten af, hoofd op de tas en dommelen wat, net als de overige ambtenaren die wachten op de terugkeer van de Boss die zijn middag gebed aan het doen…..  Warempel na handerhalf uur komt de beste man terug. Papieren worden in tweevoud ingevuld, ondertekend en met een mooie stempel van de Pooh eroverheen maakt het de zaak uiterst officieel. Ik kan gaan, nu de anderen nog.  Het bezoek aan de haven meester laten we maar zitten, €25 voor een niet valide papiertje gaat ons wat te ver!  Yes captain we must inspect yor schip now, is veel werk drie schepen dus snel een beetje. We hollen achter de man aan naar de kade waar Yoick ons zou komen ophalen. Eerst wordt er nog wat gesmoesd met ander beambten , glimlachend komt man bij ons lopen Yes, het is mijn beurt om de schepen te controleren boss heeft gezegd dat jullie mij een mooi kado moeten geven. Wat het cadeau moet zijn laten we nog even in het midden, overleg met de anderen en stel dat geld ok is, maar niet meer dan een waarde van 3euro per schip, wat men verder wil geven laat ik aan iedere schipper over zolang het niet te gek is, wat sigaretten een een T-shirt het is allemaal goed. De Pooh is de tweede die aan inspectie wordt onder worpen. Via marifoon hebben we contact gehad wat er is gegeven en dat blijft binnen de perken. wij besluiten er maar eens een mooi Candid-camera filmpje van de maken en stellen camera verborgen op.  De man,man stapt aan boord. Wil je dat ik inspecteer of geef je nu cadeau? Ne eer moet wel gewerkt worden voo de centjes dus laat ik heb in kastjes kijken in de keuken, de privé vertrekken blijven privé voor hem. Dou you have a present for me now? . We manoeuvreren de man naar een plak waar hij goed in beeld is…. Gesnap de man stop de verfrommelde Dalasi biljetten in zijn zak,in zijn andere hand een pakje sigaretten.  Hij loopt nog naar de bank en wijst op Yorick zijn tas, daar liggen wat losse biljetten te lokken..

En wat is dan, is zijn vraag, nee nee dat is privé. Wat oude Centraal Beheer petten zijn ook goed, ik geef hem er twee. No, no the number is 5! Ok, nog drie erbij als toetje dan maar.  Helemaal gelukkig gaat de man van boord, op naar zijn laatste slachtoffer van de dag.

Als ook het laatste schip is geïnspecteerd gaat het anker uit de grond en varen we richting Lamin Lodge. Waar tegen half zes het anker in de ondiepe grond gaat, w liggen goed met kiel in de bagger en anker op 10 meter ketting voor de extra zekerheid.

Rust en genieten

Present flipje later de link

 Do you have a present for me

  

  

Een klein weekje Dakar

Maandag 29 oktober
nemen taxi voor de rit naar de haven om in te klaren dat is een wilde rit in gammele wagen. Ja,ja deur vast houden anders verliezen we elkaar. Diepe kuilen in de weg en hoge rotondes waar we overheen crossen maken het avontuur compleet. Alles is vierbaans weg hier. Althans zo vind men dat hier, de weg is echt niet breder dan 4 meter. Toch raast men hier met zijn vieren naast elkaar overheen, gelardeerd met brommers die er tussendoor zigzaggen.
Een vrachtwagen of bus passeren is lastig maar dan maakt men gewoon gebruik van de vierbaansweg uit tegenover gestelde richting. Veel toeteren help wel. Even een stop bij een bank om geld te wisselen, de munt hier is CFA de West Afrikaanse Frank. Bij de immigratie gaat het voor Senegalese begrippen vlot en staan we na 45 minuten weer buiten
Nu snel met de taxi naar de douane. Aangekomen ontstaat het kastje naar de muur principe. U moet niet bij mij zijn maar aan de overkant, aan de overkant, u moet niet bij mij zijn maar aan de overkant. Dat gaat twee keer zo tot een behulpzame ambtenaar even meeloopt en ons naar het juiste smoezelige kantoortje brengt. Wat naast het kantoortje is waar we al twee keer eerder waren….
De gewichtige ambtenaar weet zich lus te rukken van zijn mobile telefoon en begint de papieren van de Immigratie samen met onze paspoorten over te pennen in een groot boek, alles in drievoud. Wanneer het klaar is moeten we per schip 5000 CFA betalen, dat lijk veel maar is ongeveer €8.
Het boek met centjes klapt dicht en we moeten volgen naar zijn baas. Deze zit achter een prachtig groot bureau in een riante kamer met airco. Hij vraagt ons het hemt van het lijf en verteld dat we nu moeten kiezen voor verblijf van maximaal een maand Of 6 maanden de eerste optie is voldoende
Nu moeten de strookjes in het groet boek worden afgescheurd en een kwitantie voor betaling worden afgegeven. Fout, daar is hij niet voor, een lager in rang persoon wordt geroepen die met boek en ons naar kantoortje gaat. Daar worden strookjes gescheurd en afgegeven. We mogen gaan
Nu snel terug naar de Pooh
In de middag gaan ons gereed maken voor de BBQ met allen die op dat moment gebruik maken van de jachtclub Iedereen brengt iets mee, dat varieert van vis tot groente, rijst en wat al gemist kan worden aan boord. Het wordt het een gezellige middag. En late pizza om negen uur sluit de dag af.

Dinsdag 30 oktober
En dagje van alles.
Nog steeds geen wind dus vertrek naar Gambia stellen we uit.
We brengen was weg, een grote zak. Zo groot dat we die we aan boord niet weg krijgen. De ander deelnemers tanken water of regelen diesel.
We laten ons een Jaleba aan meten dat lijkt os handig in deze tropische landen, lekker luchtig en goed tegen de vliegbeestje in Gambia. een soort gedragen muskieten net. De ultieme te dragen muskietennet is een Burka maar dat gaat ons te ver.
In de avond genieten we van de gezamenlijke maaltijd in de club


Woensdag 31 oktober
Goeroe en meer shit
De Zat deelnemers gaan vandaag het eiland Goeroe bezoeken
Ik blijf achter om op de schepen te letten en wat te internetten in de jachtclub.
Achter mijn espresso zittend heb ik geen gevoel.ik ga terug naar de POOH
Na Yorick zijn diarree avontuur bleef het maar stinken in het toilet. Alles met gloor schoongemaakt niets hielp. Waar ik bang voor was is gebeurd!pvc leiding in de hangkast los geschoten en dus alle shit met spoelwater en papier werd keurig in de boot gepompt. Het stond in de motorkamer tot aan de onderkant van de motor. Mbwhaa!!! Kast uit elkaar gesloopt. En ja hoor dikke shit overal,! Emmertje, borsteltje en boenen maar.Ondertussen de bilgepomp aangezet. Ja, jammer dan, ook daar dikke shit en papier, de pomp loopt vast. Schoonmaken en door gaan het hele vlak schoon gepoetst. Alles weer helemaal schoon en de buis gerepareerd.
Je zou denken, dat is niet netjes om het vuile bilgewater overboord te zetten. We kunnen met onze nette Europese goede bedoeling over vuilwatertanks leeg pompen bij een verzamelstation dat zo vinden, maar zo werkt dat hier niet. Hier in Dakar bij de wijk de Ans le Hanne stroomt het open riool zo de zee in. Je ligt dus in het riool, een mini beetje meer maak geen verschil daar komt nog bij dat de natuur hier twee maal daags de baai leeg spoelt ( zeg maar, de wc doortrekt)
Nu rest nog het deksel van het toilet en dan is alles weer o.k en het ruikt weer normaal.
Vanavond eten we met alle deelnemers van de Zeilen Atlantische Toertocht. Bij Citron Vert, leuk lokaal tentje, goedkoop en aardig live muziekje erbij.
Morgen gaan we wegweg.

Donderdag1 nov
Uitklaren
Nou dat was ook wat. Gingen we heel vroeg op pad om uit klaren. Staan bij het politiebureau, helaas de afdeling met de uit stempels is gesloten i.v.m Allerzielen. Top een katholiek feest in een Islamitisch land.
Maar wel lekker En varen met weinig winde baai uit, nog 40 mijl voor Banjul en nachtje, morgen vroeg in Banjul Gambia