Einde ZAT 2012

Einde ZAT

De Pooh is al een paar dagen in Paramaribo Suriname.

Wanneer er twee schepen van de ZAT 2012 arriveren.

Ieder doet nu zijn eigen ding na de lange overtocht . Uitrusten en inklaren de eerste Parvo Biertjes op een terras een goed diner eindelijk weer eens niet uit blik eten.

Wij gaan alvast verder de rivier op. Zoals afgesproken, kwartier maken in Waterland Marina.

Die is nog niet helemaal af. de Resort manager Mirjam doet haar best, ondanks alle beperkingen het ons zo aangenaam mogelijk te maken . Er is een 220 volt aansluiting echter met 60 Hz. Dat geeft problemen met de wasmachine aan boord die 50Hz nodig heeft. Programmaklok wil dan niet werken, de waterpomp en aandrijving werken dan ook niet. Drinkwater druppelt de tank in. Kleine ongemakken. 

Maar wat maakt het uit, we hebben tijd in overvloed en amuseren ons prima.

Wij gaan een paar dagen op uitnodiging naar het Brokopondomeer

Bij terug komst liggen de Mathiba en de Sylfer er ook.

Een dag later komt de Regina binnen.

Daarmee zijn alle ZAT schepen aan de overkant van de oceaan aangekomen.

Ieder heeft nu zijn eigen plannen voor de feestdagen en oud/nieuw.

Van de geplande gezamenlijke ZAT activiteit om de Toertocht 2012 met de deelnemers af te sluiten komt dan ook niets meer terecht.

Dat is jammer, maar hoort bij de vrijheid welke de ZAT aan deelnemers bied.

Begeleiding en hulp onderweg, maar geen verplichtingen. 

Er zal  voor liefhebbers in mei een toertocht worden georganiseerd
met begeleiding naar Horta op Faial, Azoren.
Bij aankomst verzamelen bij Cafe Sport, de beroemdste bar van de Noord-Atlantische Oceaan,
die al meer dan tachtig jaar zeilers vanuit de hele wereld ontvangt. 
Daar moet je nu eenmaal geweest zijn.
Vandaar zeilen we verder door naar Nederland. 


Aangezien dit veruit het moeilijkste deel van een rondje Atlantische Oceaan is.
Wordt actieve meteo routering op dit traject belangrijker dan met de passaat meewaaien.
Soms  trekken diepe depressie voorbij met veel wind,
maar ook perioden van lange windstiltes zijn geen uitzondering.
Beschikken over alle weersinformatie en een degelijke kennis van meteorologie, weerkaarten
en de interpretatie zijn dan belangrijk om een snelle en veilige route te varen.
Naast veel zeil ervaring in dit gebied.

De organisatie van de ZAT kan u dit bieden.

Informatie:  neem contact met ons op.

ZEILEN ATLANTISCHE TOERTOCHT 2015 en 2016

Aanmelden met je schip kan op de website www.zeilen-atlantische-toertocht.nl
Meer informatie op deze website.  

De reisverhalen van de Pooh vind je : hier  

Meezeilen op de Pooh over de Oceaan. : hier

www.expeditiezeilen.nl

Maandag 17 december

Er is weinig wind en we motoren de nacht uit.
Aan het begin van de ochtend trekt de wind wat aan en met genaker, grootzeil en bazaan halen we een tijdje bijna 6 knopen.De oceaan is zo glad als een spiegel.
Om 6 uur wordt het licht en zodra de zon wat hoger staat brand de koperen ploert brand ongenadig op het dekken. Wanneer de wind dan ook nog inzakt, wordt het smoorheet aan boord
Ik zoek steeds een schaduw plekje op het enig dat er is, is onder het doghouse gaan zitten.
We varen rustig op de motor verder met 1 kn equatoriaal stroom mee varen we nog steeds 6.5kn over de grond.Tijd om eens uit te leggen hoe je met een sextant een middagbreedte kunt bepalen.
Ik laat zien hoe je de zon moet schieten.

Doormiddel van een eenvoudig rekensommetje weet je nu op welke breedte graad we ons bevinden.
Dan heb je nog geen positie daar is meer rekenwerk voor nodig. hoewel dit niet echt ingewikkeld is.
Op de volgende oceaan oversteek gaan we dit in een wat meer gestructureerde cursus an boord doen.
Altijd handig mochten de Amerikanen besluiten de GPS satellieten even uit te zetten.
Geregeld krijgen we meer en meer bezoek van sterns.
Ze vliegen een tijdje rondjes de boot om te constateren dat er niks te halen is.
Ik vermoed dat ze hetzelfde doen met de vissersboten waar de kans op succes groter is.
Volgens de navigatie kaart is het nog 13 uur varen tot de buitenste boei van de Suriname rivier.
We hopen op wind en een verkoelende regenbui. zo gaan we de laatste nacht op de oceaan in.
Morgenochtend zijn we in Suriname

Zondag 16 december

Devils Island
Tegen vieren zien we de lichten van Iles des Salut, Frans Guyana.
De zeilen worden gestreken en het laatste stukje gaat op de motor met de stroom mee zodat we bij daglicht kunnen ankeren. 7uur gaat het anker overboord en liggen we tussen Ile Royale en St Joseph.
Even maar geen anker bier een kop koffie vervangt deze.
Na 13 dagen op de oceaan zijn we er!

Er liggen nog drie schepen voor anker, geen Nederlanders, dat had ik ook niet verwacht.
Wel jammer, want het ligt gewoon op de route naar Suriname. Dus waarom zou je het laten liggen?
We hebben nu ook weer GSM bereik dus wordt er gebeld, geSMSt, geappt. en gefacebooked.
Eerst maar eens een ontbijtje en dan met de dinghy naar de wal.
Na bijna 14 dagen op zee hebben we weer vaste wal onder de voeten.
Het eiland is een juweel,
Je kunt je er echter wel iets bij voorstellen van het leed wat hier onder de gevangenen moet zijn geweest.
Nu is het een natuurreservaat en museum.

We zien de diverse oude gebouwen van het Bagno soms gerestaureerd de meeste nog in vervallen staat.
Bovenaan het eiland vinden we de het riante onderkomen van de toenmalige directeuren diverse administratieve onderkomen, kerk, ziekenhuis en de vervallen gevangenissen








Op het eiland zien we apen, boskonkonis en papagaaien.
Aan de noord zijde vinden we een hotel met bar!
Eindelijk drinken we weer eens een ijskoude Heineken! We eten spareribs als lunch.

Het uitzicht is fenomenaal. We kijken in oostelijke richting uit over onze route van 1800 mijl plus.
Op de voorgrond ligt Duivelseiland waar de lepra lijders werden achtergelaten.
Na deze voor ons eerste Europese maaltijd zins ons vertrek uit Portugal.
Lopen we nog een ronde over het eiland en schieten een SD kaart vol met foto's en video.
Eenmaal aan boord eerst maar eens een paar uur bijslapen.
Als diner eten we alweer tonijn maar dat verveelt helemaal niet.
Nog maar even een paar uur slapen voor we vertrekken.
1 uur lichten we het anker en varen de pikdonkere nacht in.
Op naar Suriname.

Zaterdag 15 december.

Vier uur trekt de wind iets aan, uit het NNW. Zodra het licht wordt gaat de motor uit we hebben het afgelopen 24 uur gemotord en hijsen we grootzeil en genaker.

 Aan bakboordzijde zien we een beste squall ontstaan, ik verwacht dat die deels over ons gaat komen. Uit voorzorg strijken we het grootzeil. Wanneer de eerste regendruppels vallen halen we snel de genaker binnen. Het is weer tijd te worden voor een zoetwater douche.

In het rif van de bazaan vangen we water op dat van de mast loopt. Een waterval waaronder je goed kunt douchen. Na het douchen vullen een 7-tal flessen met heerlijk zoet water onder het mom, how to survive mid-ocean. Alhoewel mid-ocean. Inmiddels zijn we op bijna 100 mijl van Frans Guyana, we verwachten daar in de vroege ochtend van zondag de 16e te arriveren. Beetje vreemd om na bijna 2 weken weer vaste wal te zien. Dolfijnen en veel ook!!! Waartussen door ook grienden zwemmen.
We sprinten allemaal het dek op dat nog een beetje glad is van de regen.

Op het voordek bewonderen we de dolfijnen die capriolen uithalen net voor de boeg. Ik maak weer veel foto's en videobeelden.Yorick zet de GoPro in om ook onderwater beelden van de dolfijnen te maken. De dolfijnen blijven ruim een uur rondom de boot . Na weer een klein buitje trekt de wind weer aan en gaat het met genaker, grootzeil en bazaan weer 7 knopen in de goede richting, nog ongever 13 uur te gaan.

De afsluiting van de dag heeft een verassing in petto we vangen een prachtige witte tonijn van ongeveer 50 cm en 3 kilo. Dat wordt alweer tonijn eten Het vlees van een gestreepte tonijn is donker en dat van de witte tonijn is, ja witter. We gooien voorlopig de lijn maar even niet meer uit want meer tonijn kunnen we niet op Tussendoor ziet we ook nog de grote gewaaierde rugvin van een zeilvis boven het water komen. Eind van de middag komen er nog een paar grienden kort langszij. Wat een topdag!. Tijdens het Happy-Hour eten we sushi van de witte tonijn. Het avondmaal bestaat vandaag uit teriyaki rijst met doperwten en boontjes en de moten gestreepte tonijn van gisteren. Het is al donker en 60 mijl van de kust komen we in het donker veel goed verlichte vissertrawlers tegen.
Ze hebben bijna allemaal AIS en we zien ze op de WatchMate verschijnen.
We kijken de beelden van vandaag terug en zijn dik tevreden, vanuit het zelfde standpunt beelden boven en onder water. Een hoog ohhh en ahhh gehalte.
Bijna bij Duivelseiland.

Vrijdag 14 december

Waker worden door geklop op het luik het is tijd voor de Zeilen Atlantische Toertocht ronde op de kortegolf..OK ben er, zet de SSB zender aan en luister naar de positie rapporten van de deelnemers. Zij hebben meer wind, wij geen wind.
En er zit maar 300 mijl tussen, zo groot kunnen de verschillen zijn op de oceaan. De motor begint wat onregelmatig te lopen. Klink al filter probleem, maar eens op onderzoek uit gaan. Dat levert al snel resultaat op, er zit een klein beetje water in de afscheider maar dat is het probleem niet. De kraan op de dagtank zit verstopt.
Even door blazen en de motor loopt weer als een zonnetje.

Mid ocean Swimming
Het is nu zo windstil geworden dat we willen zwemmen in het pijlloze diepe blauw water Voor de zekerheid bevestigen we een lijn achter aan de boot. Die kunnen we dan in geval van nood grijpen om ons naar binnen te halen. Een man op de uitkijk i.v.m haaien en andere zeemonsters. Yoirick spring overboord gewapende met de GoPro onderwater camera om de actie van die kant te filmen, ik doe mijn deel vanaf het dek. Het valt nog helmaal niet mee om de boot bij te houden!! We lopen nauwelijks een kn door het water maar je moet flink zwemmen om dat bij te houden, zelfs alleen met een zwembroek aan. Genieten doen we wel van dit heerlijke warme privé zeewater zwembad. Duiken midscheeps het water in en pakken de lijn die achter het schip aan sleept, We besteden ruim een uur aan inspringen, duiken , uit klimmen en schieten prachtige onderwater beelden van de Pooh.
Rest van de middag liggen we uit te puffen aan dek onder een zonnetentje.
5 uur happy hour (bier en chips) uit balorigheid zingen we Happy Hour to you. Het plan is om vanavond paella te maken. Met mosselen word lastig op volle zee en die paar eenden mossels die onder de boot hangen zijn nog wat aan de kleine kant om er echt een volle maaltijd van te creëren. Bij het binnen halen van de vislijn blijk er een dikke Bonito (tonijn) aan te hangen. Een klap met de hamer is voldoende voor een genadige dood, ik snij 7 moten van het donkerrode vlees af.
Kijk, dat is een meevaller, een deel gaat in de paella.
Van het staartstuk snij ik nog wat sushi die wordt opgediend met teriyaki saus als voorgerecht.
Het ziet er naar uit dat we de komende nacht nog geen wind krijgen dus voorlopig blijven we nog de nacht door motoren.
De vrijdagavond film wordt Intouchables.

Donderdag 13 december

Motor geronk! ik spring uit bed. De zeilen worden oor Yorick naar binnen gedraaid, die staan alleen maar te klapperen en dat is niet best voor het materiaal. De wind begint steeds verder in te zakken,m de vooruitzicht beloven ook niet veel goeds voor de komende dagen. Zeer weinig wind 5 a 6 kn uit ZO. Nou lekker is dat, daar gaat de snelle overtocht.
Tegenslagen hoort bij het zeezeilen. maar we zijn er bijna!!! Zonder wind komen te zitten is vervelend, maar beter zonder wind dan zonder diesel en water en bijden hebben we genoeg. Nu motoren we er maar vrolijk op los.
Yorick verzacht de teleurstelling door wentelteefjes te bakken. Van vers brood dat wel want brood krijgt aan boord de tijd niet om oud te worden. Het smaakt er niet minder om, en na de middag verwent hij ons nog met een heerlijke salade met kidney beans als lunch. We balen dat we niet meer zeil kunnen zetten en bedenken een list om het restant van het grootzeil te gebruiken. We slaan het restant van de top om vanaf de bovenste lat die nog in het zeil zit. Aan de bevestiging car van deze lat zit nog de hijslijn van het voorlijk! Daaraan hijsen we het grootzeil . Een val van de bazaan gebruiken we om extra versteviging naar achter te geven zodat het zeil niet teveel doorslaat naar voren. Het werkt, ziet er niet uit maar wat geeft dat. Wie moet zich er aan storen, hier op de eindeloos lege oceaan. Samen met de uitgeboomde genua , genaker en bazaanzeil staat er nu 330m2 zeil wat een snelheid van 5 a 6 knopen genereert bij 7 knopen wind niet gek. In de avonds eten we het restant van de middag maaltijd met een soepje en fruitsalade toe. Lang kunnen we de zeilvoering niet houden en voor de zon ondergaat halen we bijna alles weer weg .Op de uitgeboomde genua en bazaan na zeilen we de nacht in. 's Middernacht ontvangen we via de marifoon een oproep van een vermoedelijk Franse zeiler die onderweg is van Brazilie naar Trinadad & Tobago. Hij heeft ons gezien op de AIS en vraagt of we meteo info hebben. Rond 3 uur is Yorick het zat. De zeilen klapperen en snelheid is onder de 3 knopen gezakt. Alles zeilen gestreken en op de motor gaan we verder. Het lijkt erop dat we in de doldrums terecht zijn gekomen.
De nacht is onwaarschijnlijk helder en het aantal meteorieten is overweldigend,
wat het gebrom van de Dream Machine ruimschoots goed maakt.

Woensdag 12 december

Rustig nachtje.
Wel druk in de weer geweest met het verzenden van SSB e-mail naar het thuis front. Bij zonsopkomst is het bewolkt en zien we wat grote Squalls om ons heen. Het begint te regenen maar de wind valt mee.
Een uitgelezen kans voor een zoetwater douche en binnen de kortste keren staan we in de kuip te zingen" ik spetter en spatter, ik baad en ik badder:" Volgens het liedje van Alfred J. Kwak. Met dank aan Herman van Veen. Eindelijk eens fatsoenlijk gedoucht . We vangen nog wat meer zoetwater op vanuit het rif in de bazaan en doen een klein wasje zodat weer wat T-shirts, ondergoed en wat thee doeken schoon hebben.
Achter een Squalls valt de wind altijd even weg. Nu duurt de windstilte te lang naar mijn zin en zijn we genoodzaakt te gaan motoren goed voor de accu's zullen we maar zeggen In de middag is de wind terug en Zeilen we weer.
Langzaam klaart het weer verder op en wordt de bewolking gebroken. Met nog 400 mijl gaan de gesprekken steeds vaker over Suriname.
Via de Pactor kortegolf mail horen we dat Waterland Marina bij Domburg,
de steigers nog niet klaar heeft ook de WiFi doet het niet.
Nou ja, geen probleem we kunnen prima ankeren en zijn daar goed op voorberijd.
We zullen wel zien wanneer we er zijn, in hoeverre het klaar is.
Daar ga ik me nu nog niet druk over maken. Bedenk alvast wel een alternatief plan.
Tegen zonsondergang zetten we de boom met genua op loef het grootzeil hebben we niet meer, achter staat de bazaan bij.
Ik herleef een oude gewoonte uit een vorig leven.
Woensdag bij de Mariniers is blauwehapdag dus eten we rijst met tsjiem-tsjiem, chinese oortjes en nasivlees uit blik en koffie toe. nog wat mailtjes typen en dit Blog bericht voor blogger.com schrijven en nog per SSB radio versturen.
Wat dus niet meer lukt!! De radio condities zijn te slecht.
Nou ja, om 02.00h is er een opening in de condities om te zenden.
Zet de wekker en kruip mijn bed in, dan om 2uur maar even uit mijn bed.
Het resultaat lees je nu!

Dinsdag 11 december

Een normale dag op zee.
De dag begint heel normmaal. We zeilen rustig met een lekker gangetje door de buitjes heen die ons nog steeds omringen. Plotseling trekt de wind weer wat aan en versneld de Pooh. Nog geen reden voor ongerustheid, die is er in ieder geval niet aan boord. Alles gaat rustig en beheerst aan boord. Zzzzt…….. Rsssst watt nu het grootzeil ligt aan dek!! Maar vervelender is, het deel boven de een na laatste zeillat en de top van het zeil hangt aan de bovenste zaling. Dat is mooi balen, grootzeil doormidden. Nou ja eerst maar zien dat we de rest van het zeil fatsoenlijk op de giek krijgen. Inmiddels regent het weer pijpenstelen. We klaren de klus, zeiknat zitten we in de doghouse uit te puffen. Even later valt ook het resterende deel op de giek. O.K. nu alles beneden is kunnen we een plan trekken. De genua staat nog op de boom en alles lijkt onder controle. We varen steeds 6 kn gaat lekker zo, we nemen een bak koffie. Wanneer we even later achterom kijken zien we een witte muur van wind en regen recht op ons afkomen. Verdorie een White Squall, de meest gevaarlijke onder de squalls.Ik ren naar buiten en probeer uit alle macht de genua in te rollen de wind is al toegenomen naar 25kn de genua rukt en klappert aan de boom. Tot mijn grote ergernis loopt de trommel van de roller ook nog vast! Nu wil het zeil niet meer helemaal in rollen. Het wind alarm gaat af piep,piep, piep,piep, piep,piep, dat gebeurt pas bij 45kn wind of wel windkracht 8 a 9.
Striemende regen en lawaai of er een goederentrein voorbij dendert. Yorick probeert met de schoten wat rust te brengen in het wild geworden zeil. Uitrollen maar weer, nog een keer proberen. Langzaam lukt het om het iets in te rollen. Zien kunnen we het allang niet meer, door de striemende regen is het zicht naar het voordek tot bijna a nul gereduceerd. Verstaan doen we elkaar ook niet meer, handgebaren is het enige communicatie middel geworden. Er moet wel iets stuk gaan. Plotseling een KNAL De hele rails en het beslag van de spiboom komt los van de mast. De spiboom is als een speer over dek geschoten en in de voetrail blijven steken. De genua nog wild slaand aan het uiteinde van de loshangende boom. Nu moeten we naar voren, aangelijnd en op de knieën en kruipen we over het dek. Weten de zaak los te krijgen, de boom te bergen en lukt het de roller gangbaar te krijgen. Gelukkig is de wind iets afgenomen tot een 30kn en regent het wat minder. Zeil ingerold klaar, rust aan boord. Doorweekt en koud zitten we binnen. Nu koffie, en nadenken over alternatieven.

Na een uurtje is de wind tot rust gekomen en rollen we de genua weer uit. Kunnen niet de koers zeilen die we graag willen. Maar ach, het is ongeveer in de goede richting. Zetten de Bazaan ook bij en halen zo, toch nog altijd 6kn snelheid. Het grootzeil is niet te repareren onderweg dus laten we dat even voor wat het is. Bij het ontwerp van de Pooh ben ik uitgegaan dat het bazaanzeil gebruik kon worden als grootzeil ingeval van nood. Het heeft dan het oppervlakte gelijk aan dat van het grootzeilen eenmaal gereefd, altijd nog een heel zeil. Maar dit is geen nood, hooguit vervelend. Voor de kapotte rail bedenken we een oplossing. Even wat zagen, schroeven een uur later varen we weer op de uitgeboomde genua. 5 in de klok Happy Hour, en heerlijke zelfgemaakte spaghetti Carobonade is het begin van een rustige avond. We zeilen weer, en met 7 kn varen we de avond in.

Aan boord is de bioscoop weer geopend voor deel 2 van de film Papillon
Na afloop snel naar bed, welterusten dat hebben we verdiend……

Maandag 10 december

Hiep hiep hoera mijn kleine Yente is jarig.
Wat gaat de tijd toch snel, ik weet nog goed dat we, mei 2004 in St Maarten liggen ons voorbereidend op de terugreis naar Nederland. We waren net aangekomen van ons kleine rondje Atlantische oceaan. In augustus 2004 vertrokken we als afsluiting van het project in het blad ZEILEN "De bouw van en 60 voet, voor de prijs van een 40 voet". Met mijn vrouw Hanneke, Channah van 4 jaar en Nadieh van net 3 maanden., Zeilden we via de tot dan toe gebruikelijke route naar het zuiden.. Via Porto Santo naar de Canarische eilanden. Waar we het plan opvatten om naar Gambia te varen om de rivier op te varen tot aan Janjanburah . Deze trip vormde een basis voor het artikel welke in ZEILEN nr 4 -2006 is gepubliceerd "Expeditie Gambia". Dit artikel inspireerde vele vertrekkers na ons om ook Gambia aan te doen. Toen genietend van een rumpunch onder een palmboom.
Zeg Hennie, ik geloof dat…….. Yes we waren zwanger. Zeven maanden later kwam onze prachtige derde dochter thuis ter wereld.
We noemen haar Yentel, Megan Yentel betekend "zachtmoedig" en Megan "dochter van de zee", en dat is ze!

De dag verloopt zonder veel opwinding we verspelen wat vislijn, bakken broden en luieren de dag door en lezen veel. Voor het eten bel ik via de Inmarsat satelliet telefoon Yente op om haar te feliciteren. Goed om haar vrolijke stem te horen, ze verteld honderd uit van de vele mooie cadeaus die ze heeft gekregen. Wat een luxe om vanaf het midden van de oceaan met het thuisfront te bellen. Mijn dag kan niet meer stuk.

Hoe anders is de avond de hele dag bouwde zich voorzichtig wat Cumuls op die in de avond uitgroeien tot heuse Cumuli Nimbus. Of zoals dat hier op de oceaan wordt genoemd Squals.
Onweer complexen die veel wind genereren en waar je plezier of last van kunt hebben. Wij treffen beide, de eerste geeft ons vleugel we racen met 9kn+ in de goede richting. De derde geeft onweer met links en recht van ons wat weerlicht. Wanneer de bui ons raakt, ruimt de wind ineens met 80 graden en trekt aan naar 25kn + We geven mee, ook al is dit niet in de goede richting, achter de bui krimpt de wind immers weer. Maar valt eerst nog even terug naar 0 kn wind. We dobberen wat rond in de stromende regen. Uiteindelijk starten we de motor voor een halfuurtje en sturen de bui uit. Ook goed voor de start accu, komt die ook weer eens een beetje op sterkte. Hij loopt pas voor het eerst in ruim een week varen . Na twee uur ontstaat een volgende CB een grotere dit keer. Met behulp van radar meten we de omvang. Met een straal van ruim 15mijl om ons heen voorspelt het niet veel goeds. Met een muur van regen en 30kn wind treft het ons. We sturen wat met de bui mee, de boot snelheid loopt op tot ver over de 11kn .We staan buiten in de striemende regen met de hand te sturen de automaat kan het al lang niet meer aan. We zij wel blij met deze gratis zoetwater douche. Het wordt te gek! De genua moet naar binnen, en net op dit moment hapert de roller en wil het klapperende zeil niet oprollen. In rollen, uitrollen na vier lukt het om het zeil te bergen. Doorweekt zoeken we de beschutting van doghouse en puffen uit, stuurautomaat kan het weer aan nu de druk in het voorzeil weg is, nu rustig wachten tot de bui overtrekt wat na ruim vier uur gebeurt.
Rust in de tent!!! Regen weg, geen geflits meer en de passaat wind rustig uit de goede richting.
Zo, wacht te kooi, beetje slapen dan maar.
Wat een dag.

Zondag 9 december

Zo iedereen is uitgeslapen, er gaat niets boven een goede nachtrust. Nemen bovendien rustig de tijd om op te starten. Om 10.Uur UTC is er het ZAT radionetje met de deelnemers van de Zeilen Atlantische Toertocht 2012. Deelnemers geven positie door, het blijkt dat ze ruim 450 mijl achter ons varen. Geeft niets, iedereen vaart zijn eigen koers en tempo. De Pooh is trouwens nog de enige die naar Devils Island gaat, de rest vaart door naar Paramaribo Suriname. Onze voorsprong van >450mijl geeft ons de ruimte om dat bijzondere eiland op ons gemak te bezoeken en toch gelijk in Domburg aan te komen met de rest. We hoeven daar ook pas 22 december te zijn ivm Kerst. .

Om 12uur bereiken we een bijzonder moment, we zijn halverwege de overtocht, nog 915 mijl te gaan. Hieper de piep hoera. Om dit moment te vieren bakt Yorick een stapelpannenkoeken..Zijn ervaring als koekenbakker bij het pannenkoekenhuis Noord Brabant in Vreeland komt nu goed van pas.
Lang duurt de het genot niet. We hebben een kleinigheidje aan het lummelbeslag van de spi boom geen paniek er mist een ringetje waardoor de pen eruit dreigt te persen. He McGiver kom eens kijken roept Yorick. Ach joh, geen probleem zaag wel even een stuk RVS M12 draad op maat. Twee zelfborgende moeren er op, ringetjes ertussen klaar. Bettter then new. De genua gelijk maar over de ander boeg zetten en we zeilen weer met 8kn verder zuid west.
Vanavond doen we niets, genieten van het niets is genoeg.
We zeilen de donkere nacht in.

Om 00.01uur schenk ik mij een goede whisky in en toast op mijn jongste dochter die jarig is en nu 7 jaar is…. .
Hartelijk gefeliciteerd Yentel Megan ten Dam.

Zaterdag 8 december

We zeilen rustig de nacht door met een goede snelheid en schieten daardoor flink op. Ieder draait zijn wachten. Er gebeurt blijkbaar niets, want ik wordt niet gestoord tijdens mijn wacht te kooi en maak een boerennacht van wel 8 uur. Wanneer het licht word draai ik mijn ochtend routine af. Accu stand controleren en generator starten om de accu's te laden, positie rapport, weerbericht aanvraag, en de nieuwe tekst voor Expeditiezeilen Blogger verzenden. Dan een kop koffie met twee verse sneetjes brood met pindakaas. Vandaag was weer een dergelijk dag waarbij op de dag niets bijzonders gebeurd, zelfs geen vis gevangen.
Ja, we wisselen de genua van SB naar BB.

Ik zit de rest van de dag achter de laptop en maak het logo voor expeditiezeilen af, dit komt ook op de T-shirt te staan die in Suriname gemaakt gaan worden.
Er komen twee uitvoeringen: expeditiezeilen.nl : Exploring Countries Crossing Oceans en expeditionsailing.com : Exploring Countries Crossing Oceans . Goed wie wil wat? Grijs shirt rode opdruk of grijs met gele opdruk. Reacties graag op info AT expeditiezeilen.nl.

Voor het avond eten (nasi) nog een keer de genua wissel van BB naar SB. En omdat het zaterdagavond is, is er koffie met een oorlam. We zijn op weg naar devils Island. Dus vanavond draait in de Pooh bioscoop aan boord de film Papillion met Steve McQueen en Dustin Hofman. Het waar gebeurde verhaal van Papilllion die daar zijn straf uit moest zitten maar het eiland op spectaculaire wijze ontvluchte. Nu deel een, morgen deel twee en ontknoping. De nachtwacht gaat in, ik ga naar bed!
Niets te zien buiten.

Vrijdag 7 december

Er wordt op mijn deur gebonsd we zien een schip is de boodschap. Dat is uniek, we zitten immers niet echt in een gebruikelijk scheepvaart route je kunt overal weel een schip treffen maar het blijft zeldzaam. Vol alle dek lichten aan (geen zichtbare navigatie verlichting) weinig snelheid en pas laat op de AIS zichtbaar, het blijk de Koryomaru no15 een Japans schip (een van vele) die onvermoeibaar de oceaan aan het leeg vissen is en nu dus op de pilot wales jaagt die hier veel voorkomen. Maar alles in de naam van wetenschap en onderzoek. Ja, ja ze roven de zee leeg. Onderzoek is het Japanse woord voor consumptie. Gelukkig weet de zee daar wel raad mee "De zee geeft, de zee neemt:" Misschien was die golf in 2010 toch niet hoog genoeg "Pay back time" zeg maar. Na enige tijd gaat alles uit, AIS en (navigatie)lichten. Als een dief in de nacht verdwijnt ze, ons verbijsterd achterlatend..
De dag breekt aan, regelmaat werkt. 2 sneetjes brood van het zelf gemaakte broodje en kop koffie. Zo kan die weer even. De molen ratelt, beet!! ….We hollen naar het achterdek, mis ,weg! .Er zwemt nu iets rond met een roze gay squit in zijn bek. Mag leien dat die Japanner bij het binnen halen zich bezeert aan de haak, en zijn vinger goed gaat zweren. Later vangen we toch nog een zeer kleine25 cm May may uit de lege zee. Ik snij hem in twee stukjes en trek er bouillon van, het afgevallen vlees gaat in en kommetje. Menu voor vanavond: spaghetti in vis bouillon gekookt met een saus van ui en veel knoflook met een vaag vleugje van visvlees. De wind neemt af naar en 15 kopen,dus neemt ook snelheid af. We besluiten om de genaker te zetten op de hoofdmast, dat gaat prima de zeilvoering is nu genua op de boom aan loef genaker aan lij grootzeil ook aan lij. Voor de niet zeilers, dat is veel zeil, 248vierkante meter oppervlakte aan zeildoek. Snelheid winst slechts een halve zeemijl per uur. Dat is 12 zeemijl in een etmaal alle beetjes helpen en we zijn leuk bezig.
Na twee uur, Genaker er weer af. Nu maar eens een (wat kleinere )genaker op de bazaan erbij zetten. Dit roept herinneringen op van mijn andere vak ballonvaren. Het lijkt op het moeizaam opzetten van een ballon bij 20kn grondwind. Het ding zwiept van link naar recht aan de mast. Na wat prutsen is het gevaarte onder controle en trekt rustig de boot voort met 1kn snelheid winst. Het schemert en bij het vallen van de duisternis, eten we de visvleug spaghetti.
Wat nu? Druppels het regent licht en wind is wat vlagerig. Een Squal!! Een korte felle bui met wat meer wind, alle hens aan dek!!! De genaker is rond gegaan en klappert nu in de knoop aan de mast, wat een lawaai. Ook nu dringt de overeenkomst met ballonvaren op! Dit is landen in een bui met 25 knopen wind op een zeiknat gras land, waardoor je geen rem mogelijkheid hebt.Rustig blijven. De genaker zit inmiddels om de radar antennen heen rn wil niet naar beneden komen, rustig, rustig, even oploeven.en de zaak achter de beschutting van het grootzeil zien te krijgen. 1-2-3 los men trek met man en macht de zaak aan dek. en frommelen het ding in de kajuit. Lopen baan voor baan langs en zien wat gaten in het doek en noteren de positie ervan. Dan volgt de laatste overeenkomst met ballonvaren. Het ding moet weer in de zak. Nu nog de bestellijst voor reparatie doek en kleur maken en dan kunnen we naar onze kooi he, he! Slapen!

Donderdag 6 december

Gisteren voor donker hebben we de Genua uitgeboomd. Zo zijn we wiegend de nacht in gegaan. Dat is lekker wakker worden na 10 uur slapen. Wind is wat minder geworden net als de golven, temperatuur is wat hoger dat weer wel.T-shirt weer.
Vandaag herhaling van zetten. Boom wisselen van bb naar sb paar uur later visa versa. In de middag een school grienden naast de boot. De wind wordt steeds minder zo ook de snelheid er blijft een 6kn gemiddeld over. Morgen maar eens de genaker erop zetten. De vis lijn loopt uit jammer de vis is er met Squit en haak vandoor en 80 meter lijn, jammer! We zetten 200 meter nieuwe lijn op de molen en de gay Squit gaat erop. Waarom Gay Squit, hij is roze vandaar ;-) We vangen niets meer. Misschien hebben tonijnen het niet zo op roze nep inktvisjes .
Na de gezamenlijke spaghetti avond maaltijd gaat iedereen zijn eigen ding doen, lezen slapen en wachtlopen wanneer het zijn beurt is of genieten van de waanzinnige heldere sterrenhemel.
Morgen weer een dag.

Woensdag 5 december

De zee bleef wat onrustig vannacht maar we schieten goed op snelheid blijft gemiddeld 8kn.
Ontbijt met zelf gebakken brood. Weetje wat? We gaan maar eens 24 uur over de andere boeg liggen is een betere koers en we lopen nu nog net iets harder, halen regelmatig 9kn+.
Koffietijd en hoort wie klopt daar bemanning? Nee, niet de Sint die zit in Nederland, maar zijn gebaarde zeevriend Neptunes neemt de honneurs waar. We krijgen een mooie blauwe pet met opschrift "De POOH Transatlantic 2012", een fraai handpeil Kompas en handig gereedschap setje, dank u wel sinterklaasje, de boterletter denken we er maar bij.
Yep de wind neemt weer wat toe, de boot snelheid is nu meer dan 9,5 kn over de laatste 4 uur. We racen de middag in. Beet beet, het is een vechter het rukt en trekt en spartelt boven water. Een Mai Mai (dolfinvis) maar wel een ukke pukkie van een ding. Eenmaal in de wasteil heeft hij ruimte genoeg om in te spartelen. Het levert iedereen een hapje rouwe vis met Teriyaky op, dat is alles! Vandaag zijn we precies 2 dagen op zee en de afgelegde afstand bedraagt 387 mijl niet gek om in te komen. De maaltijd voor vandaag bestaat uit een vlees stoofschotel met rijst. Lekker, lekker.
Er is niets spannends te beleven, geen schip te bekennen!
Dus gaan we maar naar de Bioscoop, twee hebben de film al gezien en hebben dus pech die hebben wacht!
Nu in theater Pooh "Skyfall" met James Bond.

The End om 00.00 we gaan maar naar bed.

Dinsdag 4 december

Het was en onstuimig nachtje, de golven rommelig, de wind is ok! Door een depressie ver noordelijk op de oceaan verziekt dat hier ons zeilplezier. Maar dat is oceaan zeilen. Nu te veel wind morgen geen wind zo kan dat hier in 24 uur wisselen, hoge golven, vlakke zee zo gaat dat. Prima geslapen de Pooh rolt wat, maar we schieten lekker op, lopen gemiddeld 7,9kn met uitschieter naar 9kn+ tijdens de koffie komen de eerste dolfijnen ons begroeten. Altijd een feest .Om 16uur noteren we de positie in de kaart, niet slecht een 24 uur afstand van 183mijl.En dat alleen met het grootzeil op. De zee blijft nog rommelig en wind net boven de 20 kn dus laten we de zeilvoering maar voor wat het is. De eerste 2 broden worden gebakken, vanaf vandaag moet dat dagelijks het uit SAL meegenomen brood is op. Na een dikke maaltijd van kippenpoot, wortels, boontjes en aardappelen, weggespoeld met een biertje zeilen we de nacht in. Bier is op rantsoen, een per persoon per dag, dat is mooi ZAT

Vertrek Kaap Verden,.

Vertrek Kaap Verden

Maandag 3 december
Vandaag is de dag van vertrek, uitstellen heeft geen zin. Het waait hard nou ja hard net 25 kn./ maar uit een goede richting het is wat rommelig max 3 meter hoog dat is alles. Bijna normaal passaat weer. We gaan naar de wal om uit te klaren dus weer een gang langs vriendelijke ambtenaren, want dat zijn ze hier. Kopen nog wat water en verse broodjes en verse groenten voor de eerste dagen. Hijsen de dingy aan boord en sjorren alles zeevast aan dek. Een stevige maaltijd om de magen op te toppen, moet zorgen eventuele zeeziekte de kop in te drukken. Als toetje een pilletje. Afscheid nemen van plaatsen die dierbaar blijft lastig. Je weet nooit of en wanneer je hier weer zult komen. Toch hijsen we het anker welke de verbindingen vormt met het land. Hijsen de zeilen en varen de namiddag in.de oceaan op. Koers 148 en nog 1850 mijl te gaan naar iles Diablo ofwel Devels Island bekend van het boek Papilion. De avond valt en een boeket aan sterren verschijnt met later een half maantje wat genoeg licht geeft om bij te lezen aan dek.

POSITION REPORT

TIME: 2012/12/04 08:44
LATITUDE: 14-57.02N
LONGITUDE: 024-43.31W
COURSE: 246T
SPEED: 9.0
COMMENT: Eerst nacht erop zitten! nog veel wind/golven alles OK ZAT2012

Oversteek Gambia naar de Kaap Verden

19 november
Een dergelijke eerste nacht op zee is altijd weer lekker, weg uit de hitte van het vaste land.
De koelte van de nacht is heerlijk. Gambia is mooi op zee zijn is mooier.
De dagen vullen zich met slapen en niets doen.
Proberen nog een vis te vangen wat resulteert in het verspelen van de lijn .
Nou dan maar blik voer.

21 november komen we om 15.00 aan in Palmeira op het eiland Sal.
Ankeren op mijn vertrouwde plek waarvan ik weet dat je hier goed en vast ligt.
Voordeel van ergens vaak komen. Anker bier!

Gambia

12 november
We verlaten Jajanbureh om de hele dag te genieten van het het nationaal park. Besteden dan ook de hele dag in dit park. En komen niet verder dan Kauture bij de Red Hill gaan we voor anker.

13 november
Vroeg in de ochtend beklimmen we de Red hill een berg van slechts 50 meter hoog dat wil zeggen boven zee niveau en kijken uit over de Gambia rivier. Varen verder richting de kust we willen voor anker 3 mijl voor Bombale.

14 november
We maken een korte stop in Bombale om de laatste foto's te brengen en 75 school tassen voor de school kinderen uit het dorp. En wordt misschien wel de late keer dat ik Jalo zal zien ze verteld dat ze omwille van de schoolopleiding van haar kinderen het dorp zal verlaten en naar Kombo moet verhuizen waar ze een kamer moet huren. Hoe dat moet weet ze niet, geld heeft ze niet en hier in het dorp wil niemand voor een weduwe zorgen met kinderen. Ja onderhouden wel een beetje ,maar houden van is ver weg. Ik neem met tranen in mijn ogen afscheid. We maken haast. We willen vanavond bij Tendaba zijn, het kamp wat is opgezet door de Zweed Willy , die is 3 jaar geleden gestorven. Ik wil zien wat ervan terecht is gekomen. En dat is meer dan verwacht het wordt geheel door lokale mensen gerund, eten in de avonds Bush Pic en meer lokaal lekkers, in tijden niet zo goed gegeten.

15 november
We verlaten Tentaba voor een lange dag op de motor varen, ankeren uiteindelijk bij James Island waar en vervallen gouvernement huis staat. Hier is ook het dorpje Jufere, bekent door Arther Healy geschreven verhaal Roots. Over de Amerikaanse slavenhandel, de hoofdpersoon en voor, voorvaderen van Arthur, de slaaf Kuntah Kinte zou uit dit dorpje komen Nog steeds een aan te raden goed boek, destijds prachtig als tv serie door de AVRO uitgezonden.

16 november
Nu rap door naar Lamin lodge waar een mooi weerzien volgt met Fams (Famara) waar wij uit 2004 nog prettige herinneringen aan hebben . Dagje beginnen met inkopen doen, we gaan ons voorbereiden op de oversteek nar de Kaap Verden

17 november '12 de hele dag besteden we aan inkopen voor de overtocht en tanken 200 liter water zo die zijn weer vol. In de avond aan boord met Fams nog een gezellige tijd.samen. morgen vroeg op pad.

18 november
Op naar Banjul om de paspoorten te laten stempelen. We willen weg dat blijkt lastiger dan gedacht en hoop gedoe met de haven meester die nog even op de gesloten kantoor zondag even 22 euro per schip wil hebben.Een hoop geschreeuw maar komt uiteindelijk komt het wel weer goed, we kunnen weg en verlaten Gambia, Wanneer zullen wij hier weer zijn?
Misschien al volgend jaar met de ZAT 2013

7 november

Vroeg op voor de laatste 3 mijl naar Bombale.

Wat een goed  weerzien we ankeren op de zelfde plek als in 2004 Dat is het plaatje wat op de site van expeditiezeilen staat.  Daar kunnen we nu dus een nieuwe voor maken.

Net als toen staan nu ook weer de kinderen op de wal ons toe te roepen ,he, toubab toubab

Letterlijk betekend Toubab witte mens en dat zijn we ook..

Het is goed hier weer te zijn. Ik laat je jongens de foto van Jalo zien en vraag, me naar haar toe te brengen. Eerst worden petten van Centraal Beheer uitgedeeld. Die hebben we al een paar jaar liggen en nu we niet meer voor CBA ballonvaren geven we die maar hier weg.

We lopen over het zelfde weggetje naar het dorpje. Toen met een blond meisje van 4 jaar en blanke witte baby van 6 maanden. En mijn vrouw Hanneke. Nu alleen, nou ja met Yorick dan.

We lopen het pleintje op van het deel waar Jalo woont, niets veranderd in 8 jaar ik loop zo naar het juiste hutje. Jalo komt naar buiten, herkenning tranen bij mij en bij haar. We gaan haar hutje binnen. We zitten op het bed en houden handen vast . Via haar neefje die een beetje Engels spreekt wisselen we wetenswaardigheden uit en geven haar de foto’s . Plots zegt Jalo,  baby nadie  channa en ghannek en naar mij wijzend henie. Ik ben sprakeloos en tranen hebben weer de overhand bij mij! Hoe is het mogelijk dat na 8 jaar zij nog de namen kent en er een gezicht bij kan plaatsen.  Wat een impact moet dat geweest zijn destijds, dat wij een onuitwisbare indruk hebben achtergelaten. En hoeveel mensen komen er weer terug, in wat meestal een eenmalige gebeurtenis is in een vertrekkers leven is.  Ze verteld dat ze alle foto’s van destijds nog heeft en ze koestert de herinnering. Zij verteld dat haar man 3 jaar geleden is overleden en nu hier alleen als weduwe woont en moet zorgen voor twee grote en een klein kindje. Een zwaar leven in een islamitisch land waar geen plaats is voor een oude vrouw met kinderen. Ja, men zou haar kunnen trouwen! Maar dat betekend dat de nieuwe man moet zorgen (lees betalen) voor kinderen die niet de zijne zijn. Nu mag je hier volgens de Islam meerder vrouwen hebben, maar dan is meestal toch de keuze voor een jonger maagdelijk exemplaar. Een hard leven, en leven van het mededogen van de families uit het dorp. Daar zit je dan in een veranderde wereld van GSM mast in het dorp, maar nog geen fatsoenlijke pan om in te koken of bord om van eten.  

Ook nu moeten we weer verder, ik heb het moeilijk. 

Wat zou ik kunnen doen om dit leed te verzachten. Maar ik kan niets ander bedenken dan te zeggen dat we op de terugweg weer langs zullen komen, over een kleine week. Zwakte bod, verdorie nog aan toe. Wat zijn wij dan gezegend met ons ons leventje in welstand en gezondheid. En in Nederland maar zeuren dat het zo slecht gaat en we steeds minder kunnen doen. Kom hier eens een tijdje wonen dan weetje wat slechter gaan betekend.

Lichten het anker en varen verder door dit prachtige land.

8 november vroeg op 8 uur weg aankomst Kaunture

In  2004 hadden we al gezien dat de rijstoverslagen de velde  in een deplorabele staat zijn achtergelaten door de Engelsen

9 november nationaal park en aankomst Jajanbureh

10 en 11 novenber Jajanbureh

ZAT 2012 vaart door Nationalepark Gambia, tussen apen, nijlpaarden, krokodillen,vogels in betoverende omgeving.

Twee dagen Gambia rivier

5 november

De zeilen Atlantische Toertocht vertrekt vroeg uit Bintang. Er staat niet veel wind maar wat er staat is wel een beetje mee. We gaan beide genakers klaar maken, een op de hoofdmast van 125m2 aan de bazaan 75m2 totaal 200m2 van blauw genaker geweld. Ook de andere schepen hijsen Spi of Genaker . het komt niet vaak voor dat je kunt zeilen op de Gambia maar vandaag hebben we geluk. We crossen met een lekker gangetje van 6kn door het water.

Dat zeilen houden we 4 uur vol dan is de wind echt weer helemaal op.

We gaan midden op de rivier voor anker Yorick verkent in het donker nog een kreek

6 november

Dag op de motor door sprookjes land Gambia, we varen tot 6 mijl voor bombale. Gaan voor anker bij een vissersdorpje en gaan met drie Dingys eens een flink stuk van de kreken verkennen.  Het is mooi avondlicht dus mooie plaatjes.

Het geheel heeft iets van een Efteling attractie,  Droomvlucht maar dan in het echt.

Morgen heel vroeg op we zijn op 6 mijl van Bombale, we willen daar bijtijds zijn.

Ik een er ook in 2004 twee keer geweest en heb veel foto’s die ik wil afgeven.

Bintang Creek

4 november 2012

Het anker gaat uit de grond en we varen Lamin Creek uit naar Banjul waar we rechts af gaan de rivier op Hier is de rivier voor de komende dagen nog erg breed.  Na een half uur worden we bergroet door de grote zwarte dolfijnen die hier voorkomen.   Ja, ja, T.I.A This Is Afrika..Na en paar uur motoren varen we Bintang kreek in gaan voor het plaatsje Bintang voor anker uiteraard klopt er van de kaart niets en ankeren we ruim op de wal. Althans volgens het navigatie system, we zien toch echt water om ons heen dus zal het wel goed zijn. Deelnemers naar de wal om en te zien of er wat te beleven valt. Wij gaan een kleine kreek invaren met de dingy om te zien hoever we kunnen  komen. Is nog best ver maar uiteindelijk houd het echt op, doodlopend.

We gaan volgas terug en zig, zagen tussen takken en ondiepten door Bintang Creek Racing film later hier.

Bintang voor mij ook een eerste kennismaking, de Lodge is prima met fraai terras op het water eerste een rond slenteren door de omgeven. wij zijn hier niet gekomen voor een kroegen tocht.  Zoals gebruikelijk in Gambia loopt er iemand met je mee die ongevraagd zich als gids aandient, we laten het maar zo. We lopen naar de apen, ja die zijn hier echt verzekerd hij ons  en echte krokodillen in een poel.  We zoeken onder struikjes prikken wat in de modder  maar geen krokodil. het is hier nog zoutwater dus zoetwater krokodillen zijn onwaarschijnlijk. We besluiten volgende keer een opblaaskrokodil voor hem mee te nemen. Plukken nog wat pinda’s en lopen dan maar terug naar de Lodge om op de ZAT deelnemers te wachten, Your so unlucky!! No monkey, no crocks. Normaal zijn er wel 100 verzekerd, hij heeft een ruime fantasie .dat wel. Tijd voor bed  morgenochtend nog even broodjes kopen en dan rap verder de rivier op.

Lamin Lodge

3 november 2012

Wakker worden in een fraaie omgeving, en dat is Lamin.  De Lodge is door brand grotendeels verwoest en een belastingschuld van 2000000 Dalisi betekende het einde van een begrip in de omgeving De aapjes zijn de mangroven ingevlucht bij gebrek aan aandacht en voedsel. Even zo triest voor de locale bevolking van Lamin die een inkomen zagen wegvallen.

Wij gaan met Fabu mee die brengt ons naar Serakunda om locale telefoon kaarten te kopen.

Zodat we kunnen bellen en Interneten. Fabu’s  neef Fams zal ons rijden met zijn grote taxi, Fams kennen we van ons bezoek in 2004. En jongen met de  echte Gambia spirit, wil wel werken maar wel wanneer het hem uitkomt. Wanneer je met die mentaliteit geen problemen  hebt kun je prima uit de voeten in Gambia. Zo ook vandaag, Fams is er niet en de alternatieve taxi is te klein voor 6 man. Niets aan te doen, lopen dus, is maar een half uur naar Lamin en daar een kleine busjes pakken naar de stad. Een klein busje is ook hier een echt klein busje. In Nederland busjes van van max. 9 personen inclusief chauffeur. Hier is dat minmaal 9 personen zonder chauffeur, er passen dus met wat moeite zeker14 man in, inclusief bagage. Feest wordt het wanneer er iemand uit moet, een stoelendans van formaat. Het kantoor van de Telecom provider is snel gevonden. paspoort laten zien, kaartje kopen even naar boven instaleren en klaar, we kunnen bellen en mailen tegen lokaal tarief. In het volgepropte busje weer terug naar Lamin. Wat een verschil met 8 jaar geleden, toen nog een stoffige landweg nu een brede geasfalteerde hoofdweg. Met dank aan Ballast-Nedam. Nog  evenwat groenten kopen onderweg is geen probleem. Gewoon zeggen dat je wil stoppen, uitstappen, spullen kopen instappen en verder rijden, de overige inzittenden wachten gelaten af.

Op de hoek van Lamin stappen we uit en lopen weer het half uurtje terug naar de Lodge.

Fabu wil ons meenemen vanavond naar de plaatselijke kroeg. dat lijkt ons een goed idee. maar niet voor 8h pm eerst bijkomen en de internet kaarten instaleren op de pc . Heerlijk  even contact met het thuisfront. De internetkaart instaleren blijk lastiger dan gedacht , morgen nog maar eens bellen. Ja, dat kan al wel we hebben dus een Gambia telefoon nummer. In het volslagen duister staan we op de steiger van Lamin Lodge. Nog een kleine wandeling van een half uur dan zijn we bij de beloofde locale kroeg om te genieten van een of twee koude bier flesje Jul brew. Veel volk is er niet, het wordt meer een gezellige Zeilen Atlantische Toertocht deelnemers avondje. Als afsluiting nog een wandeling door het duister terug naar de lodge,  het lijkt wel een dropping. Jammer dat er geen bitterballen of kaasplankje te krijgen waren. Niet getreurd in Jajang Bureh staat een heuse Hollandse vettebekken avond gepland op het achterdek van de Pooh. Patat met mayonaise, speciaal of satésaus en ander vette dingen. Voor het zover is moeten we morgen eerst nog wat mijltjes de rivier opvaren. Vroeg op……!

Aankomst Banjul Gambia

 2 November

In de loop van de ochtend zeilen we de Gambia rivier op vanuit zee en laten het anker vallen om 9.30 vallen voor Half Die. Een naam die de wijk in Banjul te danken heeft aan een cholera uitbraak waarbij de helft van de bevolking omkwam. Alle schepen van de Zeilen Atlantische Toertocht zijn gelijk aangekomen. Dat is handig, kunnen  we met een dingy  naar de wal en kan Yorck op de schepen letten. Ik weet waar alle kantoren zijn gevestigd, het is immers niet de eerste keer dat ik hier in Gambia ben. Het eerste wat we moeten hebben is geld, de bank is in het centrum. Deelnemers sloffen over stoffige weggetjes in de al opgelopen hitte naar toe. Nu we geld hebben kunnen we naar Imigration. Aardig jonge jongens geen problemen en we krijgen voor een maand een toeristen stempel, kosten 500 dalasi. Nu komt het meest tijdrovende deel naar de douane   Ja, is gebouwtje in grote loods hiernaast “see yourself” Ja, dat gaat wel lukken. In een stoffig bedompt kantoortje in de grote lege loods treffen we de man en vrouw van de douane in een  smoezelig uniform aan, begroeting is allervriendelijkst. Maar veel activiteit gaat er niet vanuit. Ongeïnteresseerd zit de man wat aan zijn mobieltje te prutsen, we hebben zeker niet nog een nieuwe  mobiel voor hem aan boord liggen. Uh nee, dat dachten we niet. We missen foto kopieën en worden heen gestuur.d om die te maken. Een hulpje van de man loopt met ons mee. Nu komen we in het douane kantoor waar het altijd al was. We worden in de wacht gezet ik vraag nog maar eens wat we hier nu precies komen doen, een fotokopieer machine kan ik hier niet vinden. No, speak with Boss yes!, goed gaan we doen. Heeft u twee kopijen van paspoort en scheepspapieren? Ja vrind luister, die kwamen we hier toch maken? We gaan weer het dorp in slenterend achter het hulpje aan die ons brengt bij het kopieercentrum. Pech, nie stroom ni nu. Volgende dan maar, op en kleine 10 minuten lopen. Dat lijkt niets maar in deze bloed hitte is dat niet grappig. De weg staat onder water, we springen van steen naar steen om droge voeten houden. we vinden en winkel met werkend apparaat en werkende koeler, doet u maar 6 kopieën en een cola graag. Gewapend met de vereiste kopieën komen we in het kantoortje aan  Yes sorry sir, Boss is to Pray now, wacht u rustig af.  De boss zal terug zijn om 14.00 uur misschien een beetje later? Dat valt mee, dat is over een goede anderhalf uur. We wachten het gelaten af, hoofd op de tas en dommelen wat, net als de overige ambtenaren die wachten op de terugkeer van de Boss die zijn middag gebed aan het doen…..  Warempel na handerhalf uur komt de beste man terug. Papieren worden in tweevoud ingevuld, ondertekend en met een mooie stempel van de Pooh eroverheen maakt het de zaak uiterst officieel. Ik kan gaan, nu de anderen nog.  Het bezoek aan de haven meester laten we maar zitten, €25 voor een niet valide papiertje gaat ons wat te ver!  Yes captain we must inspect yor schip now, is veel werk drie schepen dus snel een beetje. We hollen achter de man aan naar de kade waar Yoick ons zou komen ophalen. Eerst wordt er nog wat gesmoesd met ander beambten , glimlachend komt man bij ons lopen Yes, het is mijn beurt om de schepen te controleren boss heeft gezegd dat jullie mij een mooi kado moeten geven. Wat het cadeau moet zijn laten we nog even in het midden, overleg met de anderen en stel dat geld ok is, maar niet meer dan een waarde van 3euro per schip, wat men verder wil geven laat ik aan iedere schipper over zolang het niet te gek is, wat sigaretten een een T-shirt het is allemaal goed. De Pooh is de tweede die aan inspectie wordt onder worpen. Via marifoon hebben we contact gehad wat er is gegeven en dat blijft binnen de perken. wij besluiten er maar eens een mooi Candid-camera filmpje van de maken en stellen camera verborgen op.  De man,man stapt aan boord. Wil je dat ik inspecteer of geef je nu cadeau? Ne eer moet wel gewerkt worden voo de centjes dus laat ik heb in kastjes kijken in de keuken, de privé vertrekken blijven privé voor hem. Dou you have a present for me now? . We manoeuvreren de man naar een plak waar hij goed in beeld is…. Gesnap de man stop de verfrommelde Dalasi biljetten in zijn zak,in zijn andere hand een pakje sigaretten.  Hij loopt nog naar de bank en wijst op Yorick zijn tas, daar liggen wat losse biljetten te lokken..

En wat is dan, is zijn vraag, nee nee dat is privé. Wat oude Centraal Beheer petten zijn ook goed, ik geef hem er twee. No, no the number is 5! Ok, nog drie erbij als toetje dan maar.  Helemaal gelukkig gaat de man van boord, op naar zijn laatste slachtoffer van de dag.

Als ook het laatste schip is geïnspecteerd gaat het anker uit de grond en varen we richting Lamin Lodge. Waar tegen half zes het anker in de ondiepe grond gaat, w liggen goed met kiel in de bagger en anker op 10 meter ketting voor de extra zekerheid.

Rust en genieten

Present flipje later de link

 Do you have a present for me

  

  

Een klein weekje Dakar

Maandag 29 oktober
nemen taxi voor de rit naar de haven om in te klaren dat is een wilde rit in gammele wagen. Ja,ja deur vast houden anders verliezen we elkaar. Diepe kuilen in de weg en hoge rotondes waar we overheen crossen maken het avontuur compleet. Alles is vierbaans weg hier. Althans zo vind men dat hier, de weg is echt niet breder dan 4 meter. Toch raast men hier met zijn vieren naast elkaar overheen, gelardeerd met brommers die er tussendoor zigzaggen.
Een vrachtwagen of bus passeren is lastig maar dan maakt men gewoon gebruik van de vierbaansweg uit tegenover gestelde richting. Veel toeteren help wel. Even een stop bij een bank om geld te wisselen, de munt hier is CFA de West Afrikaanse Frank. Bij de immigratie gaat het voor Senegalese begrippen vlot en staan we na 45 minuten weer buiten
Nu snel met de taxi naar de douane. Aangekomen ontstaat het kastje naar de muur principe. U moet niet bij mij zijn maar aan de overkant, aan de overkant, u moet niet bij mij zijn maar aan de overkant. Dat gaat twee keer zo tot een behulpzame ambtenaar even meeloopt en ons naar het juiste smoezelige kantoortje brengt. Wat naast het kantoortje is waar we al twee keer eerder waren….
De gewichtige ambtenaar weet zich lus te rukken van zijn mobile telefoon en begint de papieren van de Immigratie samen met onze paspoorten over te pennen in een groot boek, alles in drievoud. Wanneer het klaar is moeten we per schip 5000 CFA betalen, dat lijk veel maar is ongeveer €8.
Het boek met centjes klapt dicht en we moeten volgen naar zijn baas. Deze zit achter een prachtig groot bureau in een riante kamer met airco. Hij vraagt ons het hemt van het lijf en verteld dat we nu moeten kiezen voor verblijf van maximaal een maand Of 6 maanden de eerste optie is voldoende
Nu moeten de strookjes in het groet boek worden afgescheurd en een kwitantie voor betaling worden afgegeven. Fout, daar is hij niet voor, een lager in rang persoon wordt geroepen die met boek en ons naar kantoortje gaat. Daar worden strookjes gescheurd en afgegeven. We mogen gaan
Nu snel terug naar de Pooh
In de middag gaan ons gereed maken voor de BBQ met allen die op dat moment gebruik maken van de jachtclub Iedereen brengt iets mee, dat varieert van vis tot groente, rijst en wat al gemist kan worden aan boord. Het wordt het een gezellige middag. En late pizza om negen uur sluit de dag af.

Dinsdag 30 oktober
En dagje van alles.
Nog steeds geen wind dus vertrek naar Gambia stellen we uit.
We brengen was weg, een grote zak. Zo groot dat we die we aan boord niet weg krijgen. De ander deelnemers tanken water of regelen diesel.
We laten ons een Jaleba aan meten dat lijkt os handig in deze tropische landen, lekker luchtig en goed tegen de vliegbeestje in Gambia. een soort gedragen muskieten net. De ultieme te dragen muskietennet is een Burka maar dat gaat ons te ver.
In de avond genieten we van de gezamenlijke maaltijd in de club


Woensdag 31 oktober
Goeroe en meer shit
De Zat deelnemers gaan vandaag het eiland Goeroe bezoeken
Ik blijf achter om op de schepen te letten en wat te internetten in de jachtclub.
Achter mijn espresso zittend heb ik geen gevoel.ik ga terug naar de POOH
Na Yorick zijn diarree avontuur bleef het maar stinken in het toilet. Alles met gloor schoongemaakt niets hielp. Waar ik bang voor was is gebeurd!pvc leiding in de hangkast los geschoten en dus alle shit met spoelwater en papier werd keurig in de boot gepompt. Het stond in de motorkamer tot aan de onderkant van de motor. Mbwhaa!!! Kast uit elkaar gesloopt. En ja hoor dikke shit overal,! Emmertje, borsteltje en boenen maar.Ondertussen de bilgepomp aangezet. Ja, jammer dan, ook daar dikke shit en papier, de pomp loopt vast. Schoonmaken en door gaan het hele vlak schoon gepoetst. Alles weer helemaal schoon en de buis gerepareerd.
Je zou denken, dat is niet netjes om het vuile bilgewater overboord te zetten. We kunnen met onze nette Europese goede bedoeling over vuilwatertanks leeg pompen bij een verzamelstation dat zo vinden, maar zo werkt dat hier niet. Hier in Dakar bij de wijk de Ans le Hanne stroomt het open riool zo de zee in. Je ligt dus in het riool, een mini beetje meer maak geen verschil daar komt nog bij dat de natuur hier twee maal daags de baai leeg spoelt ( zeg maar, de wc doortrekt)
Nu rest nog het deksel van het toilet en dan is alles weer o.k en het ruikt weer normaal.
Vanavond eten we met alle deelnemers van de Zeilen Atlantische Toertocht. Bij Citron Vert, leuk lokaal tentje, goedkoop en aardig live muziekje erbij.
Morgen gaan we wegweg.

Donderdag1 nov
Uitklaren
Nou dat was ook wat. Gingen we heel vroeg op pad om uit klaren. Staan bij het politiebureau, helaas de afdeling met de uit stempels is gesloten i.v.m Allerzielen. Top een katholiek feest in een Islamitisch land.
Maar wel lekker En varen met weinig winde baai uit, nog 40 mijl voor Banjul en nachtje, morgen vroeg in Banjul Gambia

Aankomst Dakar

27-10-2012

Bij zonsopkomst lopen we onder de kaap door en worden begroet door een grote school dolfijnen. Een mooiere ontvangst in Afrika is niet denkbaar.   We varen om ile Goree,  bekijken het met gemengde gevoelens, mooi eilandje de historie is minder fraai. De naam is afgeleid van het Zuid-Hollandse eiland “Goeree. Goedereede of kortweg Goeree dat betekent veilige haven” veilige haven een vreemde naam voor een eiland waar tussen 1768 en 1848 miljoenen slaven uit heel Afrika werden verzameld om te worden verscheept naar Amerika‘.Het eiland kwam in 1617 in eigendom van de West-Indische Compagnie. Mensen van de WIC  gaven het de naam Goeree, dat verbasterd werd tot Gorée.
Ze lieten er twee forten bouwen; fort Nassau en fort Oranje. Zestig jaar later werd het eiland Frans en later Brits. We overwegen om de Nederlandse vlag te planten om zo weer bezit komen van het eiland we laten het maar voor wat het is, eigendom van Senegal.

We laten het anker vallen voor de CDV. Zodra  het zit, springen we overboord en zwemmen zweet en luchtjes van ons af. Het is goed liggen hier en gaan naar de kant om ons te melden. Weinig te beleven het is offerfeest dus is alles gesloten dit weekendende ook niet inklaren dan maandag maar, banken ook dicht, geen CFA geld dus we leven op de lat in de jachtclub. Betalen als de bank open zijn op maandag. Dan Zondag ook maar op de lat.

Op weg naar Dakar, Senegal

23 oktober 2012
Een eerste nachtje op zee is altijd even inslingeren gelukkig staat er zeer weinig wind dus dobberen we de nacht door. Pas heel vroeg komt er genoeg wind om van enige voortgang sprake te zijn. Yep de wind trekt nog meer aan en we stuiven onder voltuig, dit wil zeggen Genua, Grootzeil en Bazaan de dag door de avond in en raggen zo ook de avond in . Wie doet ons wat, gemiddelde van 9 kn en uitschieters naar 11 kn. Zo zijn we er donderdag wel, we rekenen ons rijk! In de nacht wordt het een beetje te gek, we surfen van de aanzwellende golven af en tikken geregeld 13 kn+ aan. De genua wegrollen is de eerste keus. De snelheid zakt naar een bescheiden 8kn morgen maar verder zien.

24 oktober.
Dat is suf wakker worden zeg, de snelheid is afgenomen tot 7 kn. Door de achterop komende golven heeft de stuurautomaat het soms moeilijk, we veranderen van tactiek.
Het bazaanzeil gaat neer tuigen de boom op zetten genua aan loef en grootzeil naar lij. Zo gaat die lekker. Zeilen de dag stuk en de nacht rustig door. Wat opvalt, is het gebrek aan vis . Hadden we bij voorgaande reizen iedere ochtend wel vliegendevisen aan boord liggen, vingen we een stuk of wat tonijnen nu helemaal niets. Ook zien we bitter weinig dolfijnen.

25 oktober.
We hebben weer eens een nachtje doorgeslapen niets te beleven.De enige onderbreking is het Zeilen Toertocht radionetje om 00.00uur wisselen we positie's uit en duiken vervolgens weer de kooi in, een man heeft wacht te kooi in het Doghouse. Wekkertje op een half uur de AISWatchmate op 12mijl range, en ogen toe. Er is op dit stuk water helemaal niets te beleven. We blijven altijd 40 mijl uit de kust, zover komen de locale vissertjes niet.
De zon komt op, zo ook een diarree aanval bij Yorick
We zien het gedurende de dag nog aan. Half uur liggen en 10minuten zitten op toilet is niet grappig. In de avond is de tijd daar voor Imodium pillen en ORS Meedraaien in de wacht is er niet meer bij, ik heb dus de avondwacht, nachtwacht en hondenwacht.Ik strijk grootzeil en laat allen de genua staan, zo zeilen we met een gangetje van 5kn rustig de nacht in. Ik nestel mij comfortabel met kussens en deken in het doghouse, laten het voortaan maar Poohhouse noemen!.
Voor Yorick is "to pooh" even niet grappig.

26 oktober
Heerlijk geslapen in het Poohhouse, niets te beleven geen schip gezien!
De patent ziet er een stuk beter uit al is een bak koffie nog niet gewenst..
NU vragen jullie zich misschien af hoe komen die berichten allemaal op de Blogger, Facebook en Twitter. We hebben daarvoor aan boord de beschikking over een mail systeem via een SSB kortegolfzender.
Dat gaat langzaam maar werkt wereldwijd waar de Pooh zich ook bevind. Ook midden op de oceaan! Zo kunnen we Email versturen/ontvangen, weerberichten ontvangen en de Blog bijhouden.Twitter, SMS en Email kunnen we verzenden via onze Inmarsat satelliet telefoon. Daarmee zijn we wereldwijd telefonisch bereikbaar.In havens maken we indien beschikbaar gebruik van WiFi of Internetcafe en zo min mogelijk van eigen de GSM. Wel kopen we soms een plaatselijke Internet Dongel.
Langzaam naderen we Dakar in Senegal. Het wordt tijd voor de laatste warme Hollandse hap aan boord nog een nachtje! Hier is het wel druk met schepen Dakar is een drukke haven.!!

Morgenochtend aanloop van het tweede West Afrikaanse land dat we zullen aandoen op de Zeilen Atlantische Toertocht 2012

Even uitklaren

Maandag 22 oktober
Nog even snel naar de wal voor verse groente en warme broden. We halen het anker op, dat komt op met goud geel woestijnzand op de vloeden. Niets vette bagger of troep, schoon en glimmend, zelfs de ketting is brandschoon. We varen terug naar de visserhaven om uit te klaren. De Mathiba en Sylfer liggen al voor de wal, wij sluiten aan. Gewapende met paspoorten sukkelen we in de bloedhitte naar de Capitainerie, het grote wachten begint. De Captain is even in vergadering, komt zo! Geduld we wachten wel, na anderhalf uur "misschien beter u terug komt om 1 uur" tuurlijk yoh, om een uur dan maar. Klokslag 13uur staan we weer voor de deur bij de captain. Excuus captain is effe lunchen, "beter is 15 uur terug" Ik proberen een ander route, dan maar eerst naar Politie en Douane. Politie neemt paspoorten in om ze te stempelen. Ok, dat is een. Douane is aan het begin van de pier 1km verder een behulpzame bewaker rijd ons er heen. Er ontstaat een felle discussie tussen bewaker, douane en de gearriveerde politie. Mijn Marokkaans is wat roestig, maar uit het geschreeuw en het volume waarop, zie ik enkele problemen naderen. Probleem, bewaker zonder strepen en pet heeft douane man met pet en veel strepen eens flink de waarheid gezegd. Douane man pareert, en sommeert de man terug te keren naar de hete zeecontainer 1.5 km terug en die te bewaken zoals hem eerder is opgedragen. Douane man controleert onze inklaring formulieren schud zijn hoofd en roept de politie erbij. Meer verbaal geweld tussen pet en twee man politie in burger. Ach, un problem, niet grande een petit, dat valt dan weer mee.Druk overleg, probleem twee komt door mij. Ik was hier eerder 2 jaar geleden en waar is dan mijn witte papiertje. Gewoon thuis in Olande. Probleem drie het nummer op blauw formulier en dat in mijn paspoort klop niet en waar is die meneer met het andere nummer in zijn paspoort. Douane man heeft een oplossing en dat is op het hoofdkantoor in Ad dakhla. Om van het terrein af te mogen en de stad in te gaan moeten we onze paspoorten terug, die krijgen we. Douaneman ziet ons dilemma en bied aan om ons er heen te rijden in zijn privé-auto. Douane kantoor is bij het vliegveld en daar volg wederom wachten op de verantwoordelijke persoon eerst de een dan een ander, uiteindelijk na een uur is de juiste persoon er papieren worden doorgeworsteld. Ach, meneer met nummer in paspoort is met vliegtuig naar huis. De baas snapt het probleem en verteld dat er eerder al verkeerd is ingevuld in de haven van Rabat en vervolgens weer in Agadir. En openstapeling van foutjes met stempeltjes en nummers De man stempelt alles voor ons af, alles in orde nu. Papiertje voor politie gestempeld, we kunnen terug. Nu gaat alles ineens heel snel, stempels in paspoorten nu allen nog controle aan boord van de douane man en even betalen bij captain Warempel de captain is er, maar moeten niet bij hem zijn " #$*@f" we moeten beneden zijn voor een factuur bij de betaal afdeling we betalen wel helemaal € 25 voor een week.Snel naar de Pooh, douane man staat al op de kade. Even aan boord kijken niets te melden? Nee, dan kunt u gaan, Bon Voyage.
De ZAT schepen gooien los en varen een blad stille oceaan op. Volgende haven Dakar in Senegal

Een weekje Ad Dakhla

Dinsdag 16 oktober Laatste nacht op zee, het was een erg rustig zeilen. Niet al te snel het houd met 5 kn wel op en willen voor donker binnen te zijn moeten we door zeilen. We halen alles uit de kast en trimmen de Pooh maximaal met een beetje mazzel zijn we om 18.00 binnen in de vissershaven van Ad Dakhla in zuid Marokko. Uiteindelijk lukt het om al zeilend tot in de baai te komen. We hebben wel het hele traject gezeild! .OK zijn beetje laat binnen. Net donker en dat is hier op deze breedte al om 19.00 plaatselijke tijd. De andere twee ZAT 2012 schepen liggen al binnen. Zij hebben het hele circus van inklaren al achter de rug. Nu wij!!

Net vast of de hele horde komt aan boord Douane, Politie, Marine, en Havendienst. Totaal 13 man sterk die alles controleren, schrijven allemaal de zelfde gegevens op en controleren daarna elkaar weer. Maar aardig zijn ze, zoals iedereen hier aardig en voorkomend is. Wel zijn ze erg geïnteresseerd wat we nu precies komen doen, het is een gevoelig politiek gebied. Maar wij vinden dat het Marokko is en dan is het goed. Eerst een biertje dan maar. Voor we kunnen gaan slapen is er veel beweging op de vissersschepen voor ons. Een grote trawler maakt zich klaar om er tussen uit te gaan. Dat is lastig wanneer je nummer twee voor de wal ligt in een pak van twaalf. Een stoelen dans van pirouetten draaiende schepen vissersschepen ontstaat. De trawler komt langzaam achteruit en loopt op twee meter langs de Pooh. Het hele circus botst en knots tegen elkaar, maar na een half uur ligt iedereen weer vast. Het wordt weer rustig, we kunnen naar bed. Slapen zonder wakker te worden voor een wachtje. Uitslapen dus!!

Woensdag 17 oktober. Dat is prettig wakker worden, na een ononderbroken nacht slapen van 10uur lang. Nu eens zien of we vandaag naar de anker plek voor het hotel Bab Al Bahr kunnen. Hallo, dat gaat zomaar niet!! De haven dienst zegt nee, de politie weet het niet , de militairen misschien. En die militairen hebben het voor het zeggen want we moeten in militair gebied ankeren. Het wordt in gang gezet en we horen later meer, beloofd men ons. Maar later is veel later, een uur zijn er twee, twee zijn er vier en vier uur is al bijna meer dan acht, dus dat is de volgende dag. Maar wat maakt het allemaal uit we liggen prima. We proberen ook goedkoop diesel te tanken er zal, zo beloofd men ons een "mannetje" komen. Die met tankwagen diesel "mazoet"´komt brengen, voor hem geld dezelfde routine als bij de ambtenaren. Wachten, wachten niet komen. Zo kabbelt de dag voorbij, beetje opruimen en boekje lezen. Nog maar eens vroeg naar bed vanavond. Morgen gaat alles goed komen is ons beloofd.

Donderdag 18 oktober Mijn vriend Karim, de eigenaar van het hotel komt weer lang om de zaken voor het ankeren in orde te maken. Bellen, bellen, ambtenaren bellen en nog meer mensen bellen. hij gaat over tot actie en stapt in zijn pick-up en zal bij zijn hooggeplaatste vriend persoonlijk langs gaan, om het in orde maken. Wij kunnen momenteel niet meer doen dan afwachten. Tijd voor serieuze klussen. Er is nog een grootzeilval die de mast weer in moet. Ik word de hoofdmast gehesen en zit relax in mij stoeltje op 25 meter hoogte van het uitzicht te genieten en pruts het lijntje met gewichtjes door het schijfhuis. Nu de taak voor Yorick om het lijntje onder bij de mast te pakken te krijgen en de val aan het einde te bevestiging. Ik heb tijd zat om gewapend met teflonspray alle schijven van de blokken gangbaar te maken. Het lukt en niet veel later zit de val weer ingeschoren en kan ik naar beneden al sprayend om de tracks van grootzeilkarren van een nieuw laagje Teflon te voorzien. Een mast klaar, nog een te gaan! Nu nog de bazaanmast in om de bazaangenaker val in te scheren. Weer boven in, maar nu wat lager. Alles klaar en kan ik naar beneden al sprayend om de tracks van bazaanzeilkarren van een nieuw laagje Teflon te voorzien. Zo ook weer klaar, alle lijnen lopen weer soepel. Nu kunnen we twee genakers zetten, een op de hoofd mast en een op de bezaan. Mast in hijsen wordt een sport, de ander ZAT deelnemers willen ook de zaak boven gecontroleerd hebben op schavielen. Ik laat me maar weer een mast in hijsen en controleer de zaak, gelukkig niets te zien alles is in orde. De rest van de dag breng ik door achter pc, Yorick gaat Ad Dakhla onveilig maken. De deelnemers van de ZAT gaan de vissersvloot bekijken en komen uiteindelijk terug met een grote zak sardines, drie tonijnen en wat witvis tijd voor BBQ maar niet vandaag, morgen maar. Vandaag eten alle ZAT deelnemers bij de Mathiba aan boord sushi.

Vrijdag 19 oktober De dag begint hoopvol, het lijkt erop dat de toestemming er komt om te ankeren. Dat is prettig want het barst van de vliegen hier in de vissershaven. Echter nog heel even wachten. Dat wachten brengen we zinvol door, met reparatie van een afgebroken scepter. Nog voor de klus geklaard is horen we dat we mogen. We gooien snel los en motoren naar de ankerlocatie .Vanwege ondiepte kunnen we niet vlak voor het hotel liggen maar dicht genoeg om er met de bijboot naar toe te kunnen. Pracht plek aan de west kant ad Dakhla aan de oost kant de eindeloze Sahara. Nu even de stad in voor wat vers spul, voor de grote BBQ op achterdek van de Pooh vanavond. Wanneer de BBQ start is het donker en wind wat toegenomen, de BBQ verhuist naar het zwemplatform een staat daar uit de wind. Het grote doghouse op Pooh bied beschutting en de eerste sardines komen door. Het wordt een gezellig avond.

Zaterdag 20 oktober Tijd voor een hernieuwde kennismaking met Ad Dakla Ik was hier in 2010 voor het eerst met de Pooh er is niet veel veranderd. Men doet zijn best om er iets moois van te maken en dat lukt heel aardig. We slenteren door de stad ontdekken aardige tentje waar ze in het raam een BBQ hebben geïnstalleerd en binnen staat het blauw van de rook. We besluiten om hier de lunch te nuttigen. Kiezen gehaktrolletjes met salade, brood en cola voor het spoelen. Onze buurman eet hetzelfde, evenals de politie functionaris die voor ons zit en zij zien er gezond uit, dat moet dus goed komen. Hygiëne staat niet hoog op de agenda. Maar zolang het goed doorbakken is en je met de juiste hand eet, bestek hebben ze niet, dan gaat het goed. De Cola moet bacteriën in de salade maar neutraliseren. We rekenen €3 af voor ons tweeën en lopen verder. Kopen brood en groente en wat vishaken die we eerder verspeeld hebben op de reis.

Zondag 21 oktober Vandaag is het dieseltank vullen dag! Gezien de prijs van diesel hier. Gaan we de voortank ook vullen dat is 600 liter extra we hoeven daardoor onderweg nergens meer duur te tanken. En komen zo ook weer in Nederland volgend jaar tegen geringe kosten. Even een vergelijking wanneer we getankt hadden in Europa of elders waren we voor de volle tanks €2250 kwijt en nu maar €830. We moeten dan wel zes keer heen en weer met de bijboot met Jerrycans om de voortank te vullen, maar ach voor die prijs moeten we niet zeuren en we hebben tijd in overvloed. Vanavond gaan in het hotel van Karim eten, het is immers onze laatste dag in Marokko. Morgen gaat de ZAT vloot verder richting Dakar in Senegal.