Lamin Lodge

3 november 2012

Wakker worden in een fraaie omgeving, en dat is Lamin.  De Lodge is door brand grotendeels verwoest en een belastingschuld van 2000000 Dalisi betekende het einde van een begrip in de omgeving De aapjes zijn de mangroven ingevlucht bij gebrek aan aandacht en voedsel. Even zo triest voor de locale bevolking van Lamin die een inkomen zagen wegvallen.

Wij gaan met Fabu mee die brengt ons naar Serakunda om locale telefoon kaarten te kopen.

Zodat we kunnen bellen en Interneten. Fabu’s  neef Fams zal ons rijden met zijn grote taxi, Fams kennen we van ons bezoek in 2004. En jongen met de  echte Gambia spirit, wil wel werken maar wel wanneer het hem uitkomt. Wanneer je met die mentaliteit geen problemen  hebt kun je prima uit de voeten in Gambia. Zo ook vandaag, Fams is er niet en de alternatieve taxi is te klein voor 6 man. Niets aan te doen, lopen dus, is maar een half uur naar Lamin en daar een kleine busjes pakken naar de stad. Een klein busje is ook hier een echt klein busje. In Nederland busjes van van max. 9 personen inclusief chauffeur. Hier is dat minmaal 9 personen zonder chauffeur, er passen dus met wat moeite zeker14 man in, inclusief bagage. Feest wordt het wanneer er iemand uit moet, een stoelendans van formaat. Het kantoor van de Telecom provider is snel gevonden. paspoort laten zien, kaartje kopen even naar boven instaleren en klaar, we kunnen bellen en mailen tegen lokaal tarief. In het volgepropte busje weer terug naar Lamin. Wat een verschil met 8 jaar geleden, toen nog een stoffige landweg nu een brede geasfalteerde hoofdweg. Met dank aan Ballast-Nedam. Nog  evenwat groenten kopen onderweg is geen probleem. Gewoon zeggen dat je wil stoppen, uitstappen, spullen kopen instappen en verder rijden, de overige inzittenden wachten gelaten af.

Op de hoek van Lamin stappen we uit en lopen weer het half uurtje terug naar de Lodge.

Fabu wil ons meenemen vanavond naar de plaatselijke kroeg. dat lijkt ons een goed idee. maar niet voor 8h pm eerst bijkomen en de internet kaarten instaleren op de pc . Heerlijk  even contact met het thuisfront. De internetkaart instaleren blijk lastiger dan gedacht , morgen nog maar eens bellen. Ja, dat kan al wel we hebben dus een Gambia telefoon nummer. In het volslagen duister staan we op de steiger van Lamin Lodge. Nog een kleine wandeling van een half uur dan zijn we bij de beloofde locale kroeg om te genieten van een of twee koude bier flesje Jul brew. Veel volk is er niet, het wordt meer een gezellige Zeilen Atlantische Toertocht deelnemers avondje. Als afsluiting nog een wandeling door het duister terug naar de lodge,  het lijkt wel een dropping. Jammer dat er geen bitterballen of kaasplankje te krijgen waren. Niet getreurd in Jajang Bureh staat een heuse Hollandse vettebekken avond gepland op het achterdek van de Pooh. Patat met mayonaise, speciaal of satésaus en ander vette dingen. Voor het zover is moeten we morgen eerst nog wat mijltjes de rivier opvaren. Vroeg op……!